Primavera Eterno (Lente voor Altijd)

Zij lacht naar mij…………Ik lach naar haaaaaar
En het is voorjaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar
En het is voorjaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar
Het maakt niet uit
Al raak ik al m'n tanden kwijt
Want het is lente, lente voor altijjjjjjjjjjd

Jaaa uhuuuum, dat hadden we gedacht! De eerste weken waren perfect, helder blauwe luchten die af en toe afgewisseld werden met mooie wolkenformaties die langzaam over de bergen kwamen aandrijven. 23 graden overdag en 16 graden bij nacht, heerlijk, we voelden ons zo YOUPIE.

--CUT
Even tussendoor hier een uitleg voor de verdere tekst die komen gaat. Willam en ik zijn nu nog meer fan geworden van Youp van ’t hek dat we al waren. Lagen we in Groningen samen met favo huisgenoot Harm vaak dubbel, hier gaat het nergens meer over en nemen we veel citaten van hem over, of vertalen we ze zelfs in het Spaans, waar wij erg om kunnen lachen maar de rest uiteraard niet ;) (citaat William: hmm, Machiel vond hem wel grappig :P)
Maar hiervoor verwijs ik jullie door naar twee geweldige korte shows: ESTUPENDO (super!!!!)
IKEA stapelbed: http://www.youtube.com/watch?v=iqXFcRUbLGc
AMSTEL HOTEL: gewoon ff downloaden, super lachen!
--CUT

Je komt uit bed rollen, nuttigt een licht ontbijtje, je loopt met z’n 2’tjes langs een bakkerij’tje waar je wat croissantjes koopt voor nog geen 20 cent, iets verderop haal je voor 35 cent een verse jus ‘d Orange en je waggelt in het zonnetje naar je werk. Je hoort me denken, wat een leven!
Echter in de tweede week van oktober kwamen er hele grote dreigende zwarte wolken de berg over drijven. Nou, nou, nou, nou, nou, ik heb in mijn hele leven nog noooooooooit zulk groot nat geweld gezien. Neeeeej ECHT groot, en daaat zeg ik niet zo gauw. Neem in je hoofd heeeeel veeeeel grote zwarte wolken, verdubbel dat beeld en je weet wat ik bedoel.
Na korte navraag over de weeromslag bleek dat oktober en mei de regenmaanden zijn van Colombia. We konden niets anders doen dan ons laten afzetten door een of ander kereltje die slim paraplu’s verkocht. Naja, we konden ook een taxi pakken, maar we wouden graag met een bvo’tje (CPC’tje cerveza para en curso) naar huis aangezien we de lente in onze bol hadden en dus wij daarna triomfantelijk met in ene hand een biertje en de andere hand een paraplu door de regen heen… Jaaa… de mensen keken weer hoor :P
Door het veelvuldig bezoeken van restaurantjes vonden we het na een 8 weken volledig stilstaan van ons sportieve leven (het de hele avond op de dansvloer staan dansen niet meegenomen) toch nodig hier weer eens verandering in aan te brengen. Afgelopen week stond hardlopen en het bezoeken van de sportschool dan ook op het programma. En dat hebben we geweten! Het sporten op 2800 meter hoogte geeft al snel een drukkend gevoel op de borst waardoor je het een stuk minder goed volhoud. Okéeee, ik geef toe, met 8 weken lang feestvieren train je toch niet veel meer dan je adfundumhand en je lever;) en het gevolg daarvan was dan ook gigantische spierpijn op ieder plekje van ons lichaam (je had William moeten horen!).
Onze Spaanse les begint ook langzaam maar zeker vruchten af te werpen. Handen en voeten worden steeds vaker ingewisseld voor woorden en korte zinnetjes. Echter konden we zonder woorden heel goed Cerveza bestellen ;) (je kunt vast wel voorstellen hoe je Dos Cerveza grande uitbeeld :P). Verder was het op kantoor lekker druk en hebben we veel progressie geboekt en op vrijdag was het dan ook tijd om ons voor te bereiden op een lang en welverdiend weekend. Waarom lang zul je denken….. geen idee waarom precies, maar hier in Colombia hebben ze nogal wat feestdagen (god mag weten wat voor feestdagen, “columbusdag”, “onbevlekte mariadag”, etc, etc en die verplaatsen ze altijd naar de maandag waardoor er dus geregeld een lang weekend is. Ik zou zeggen, doe er nog maar BEvlekte mariadag bij :).
Hoewel ik vorige week vrijdag toch echt had aangekondigd dat we het geweldige Andres carne res zouden gaan bezoeken, was dit weer niet doorgegaan door de vele regen dit keer.
Dan hadden we deze vrijdag weer het plan om Andres Carne de Res te bezoeken. Nadat dit door vastzittend transport, slecht weer of andere omstandigheden niet was doorgegaan zou het deze keer dan toch echt gebeuren. Echter vlak van tevoren zagen we de plannen WEER als sneeuw voor de zon verdwijnen, doordat een iemand de opa op bezoek kreeg (ja hoe verzin je het!!). Gelukkig was onze vriendenkring al wat uitgebreid in de tussentijd en hadden we binnen no-time alternatief transport geregeld. Dus met twee dames afgesproken (ja hier gebruiken we ze wel voor transport;)), waar we vanuit het huis van hun zouden vertrekken. Haar vader was doKter, niet dat het er toe doet, maar haar vader was doKter. Dus haar vader was doKter en daar aangekomen bleek in ieder geval dat haar vader als een doKter verdiend! Nou, nou, nou, nou, nou, ik heb in mijn hele leven nog noooooooooit zo’n groot en luxe appartement gezien. Neeeeej ECHT groot, en daaat zeg ik niet zo vaak. Neem in je hoofd een heel groot en luxe appartement verdubbel dat beeld en je weet wat ik bedoel.
Na een korte tour (marathon) door het appartement, verbaasd vertrokken in de auto richting Andres, carne de res. Onderweg nog even een korte stop gemaakt voor een flesje Aguardiente, want volledig onvoorbereid in Andres arriveren was niet volgens advies (zeer duur). Daar aangekomen hebben we eerst voor zo’n 20 euro een ‘Angel’ gereserveerd. Dit is iemand die je in je eigen auto weer veilig naar huis rijdt wanneer jij wat teveel van die jongens achterover hebt geslagen. Aangezien uit de verhalen bleek dat niemand nuchter uit deze plaats kwam leek ons dit het idee van de dag. Over de plaats zelf in 1 woord geweldig, ESTUPENDO, een restaurant met plaats voor 3000 personen, supermooi aangekleed, overal hangen tierelantijnen aan het plafond, je moet het gewoon zien (wij ook nog een keer want we hebben aan het einde van de avond niet alles meer meegekregen). Hoe verder de avond vorderde des te meer de plaats veranderde in een supergezellig tent met, zoals overal hier, een hoog salsa gehalte. Na deze letterlijk veel bewogen superavond met z’n vieren waggelend richten uitgang, alwaar de ‘Angel’ voor ons klaar stond. Richting auto had William tot verbazing van iedereen uitgebreid gesproken met onze ‘Angel’. Op zich niet heel gek, maar aangezien hij alleen Spaans kon verbaasde me dat behoorlijk. Kennelijk is Spaans niet de taal van de liefde maar van de dronken man ;). In ieder geval, goede uitvinding die ‘Angel’, want hij heeft ons allen veilig thuis gebracht.

Na zaterdag voornamelijk te zijn bijgekomen hebben we ’s avonds besloten alleen maar even een terrasje te pakken, om zondag met de trein naar de Cathedral de Sal te gaan (zout kathedraal). Vroeg uit de veren dus naar treinstation Usaquen, daar aangekomen bleek al snel dat de trein morgen pas ging, hoewel er toch echt duidelijk op het bord stond dat hij op Domingo (zondag) zou gaan, maar……, we zijn hardleers, we denken nog steeds dat hier dingen lopen volgens planning…..
Maarrrr….. een andere trein ging wel naar een heel leuk park. Wij waren er nu toch dus dachten letsssse go. De trein was echt mooi, hobbel, hobbel, hobbel, slinger, slinger, slinger een live bandje die ons van muziek voorzag, een meid die voor ons koude biertjes haalde, PPPrimaaaa ritje. Het park daarentegen was echter iets minder geweldig, althans in onze ogen. Ik wil er niet teveel woorden aan vuil maken, maar een nagebouwde Taj Mahal en hier en daar wat Romeinse beelden en het verhaal van allibaba en de veertig rovers kreeg ons niet bepaald enthousiast. Hoogte puntje was de dierentuin waar we leeuwen, tijgers, panters en wat papagaaiachtigen (die ze uit het regenwoud geplukt hadden) konden bewonderen. Okéééee, het was dus echt geen RUK aan daar, het was alleen lachen omdat het park zo belachelijk saai was waardoor we weer lol hadden. We zijn ook nog in een soort van Monorail gestapt om zo sneller bij een bepaalde plek te komen op het park. Blijkt dat gekke ding ééén tour te maken, NON-stop en zeeeeer traag door het godgans vergeten park, wel bijna een uur lang, waar wij meer attractie waren voor de mensen in de trein dan dat ze attracties buiten zagen.

Voor de dag erop hadden we ons maar voorgenomen om op onze vrije maandag Spaans te gaan leren, om in het vervolg dit soort dingen te voorkomen ;)!!!!.
Dinsdag begon dan weer de nieuwe werkweek die vlot verliep. Inmiddels is de kredietcrisis ook hier doorgedrongen met alle gevolgen van dien en veel gewijzigde plannen….
Vrijdagmiddag rond een uurtje of 5/ 6 was het dan weer tijd om de Irish pub een bezoekje te gaan brengen waar de “Pinta’s” weer veelvuldig werden besteld. Rond een uurtje of 8 kwam onze baas de delegatie ook nog even versterken, verhalen deden de ronde, er werd gelachen, gedronken en gefeest….. totdat de sportieve levens ter sprake kwamen. Hij is fanatiek fietser en wij waren toch wel van mening dat wij hem wel even het nakijken zouden geven (terwijl hij elke week die berg op fietst), dus een wedenschap voor een wedstrijd was dan ook zo gemaakt (normaal hebben we al praatjes, en 4 uur lang in de Irish Pub werpt ook wel z’n vruchten af moet ik zeggen ;)(SLIK!!!)). Halverwege november moet het dan gebeuren….
Rond een uurtje of 11 hebben we uiteindelijk ons appartement maar weer opgezocht, want 6 uur effectief bier drinken gaat je niet in de koude kleren zitten…. Zaterdag stond dan ook in het teken van bijkomen, eten, filmpjes kijken en voorbereiden op zondag, want…..

Zondag waren we namelijk uitgenodigd door onze Spaanse lerares en haar man voor een fietstocht en een BBQ met de hele familie (jaja, wij integreren wel hoor :P). 10 uur in de ochtend stonden we dan ook netjes in onze sportoutfit voor hun appartement, waar we na een kop koffie de mountainbikes bestegen en gingen fietsen door Bogota
Jaaa dat lees je goed, FIETSEN!!! Wie had dat gedacht in het land waar je gepanserde voertuigen en airsupport nodig hebt!!
Iedere zondag wordt hier een helft van de septima (een van de hoofdwegen midden door Bogota) van 7am tot 2pm afgezet, waardoor je een parcours kunt afleggen van 120 km door de stad (erg nice dus!!). Dit resulteert in straten vol met hardlopers, fietsers en skeeleraars. Langs de weg zijn overal tentjes, marktkraampjes en allerlei verschillende activiteiten, super om te zien. Voor de afwisseling waren we getuige van een strak blauwe hemel, dus ideaal weer om te fietsen. Met z’n vieren op pad dus. Heerlijke tocht, veel nieuwe dingen gezien, af en toe een pitstop gemaakt voor een stuk watermeloen, jus ‘d orange of een ijsje en na 2,5 uur waren we weer op de plaats van vertrek, zonder kleerscheuren, zonder te zijn bestolen of bedreigd en nog MET onze fietsen! Peter, de man van Laura (lerares), vond het toen wel eens tijd worden voor een pilsje en daar konden wij ons wel enigszins in vinden waarop we heerlijk op het balkon een Club Colombia hebben genuttigd. Daarna even douchen en toen bleek dat we de zonnekracht hadden onderschat, want onze gezichten en armen waren op zijn zacht gezegd behoorlijk rood (zie foto’s). Inmiddels was de rest van de familie ook gearriveerd en kon de BBQ beginnen. BBQ op hoogte vraagt blijkbaar een andere aanpak, maar gelukkig was Peter na een eerdere mislukte poging goed voorbereid en stond met een fohn de BBQ van voldoende zuurstof te voorzien. Helemaal prima voor elkaar, en voor we het wisten kwam de aguardiente (hoe kan het ook anders) alweer op tafel. Wij vonden het wel tijd voor een spelletje en zijn we gaan Kingsen en dit resulteerde in veel gelach en het bijbestellen van extra bier en aguardiente (Ideaal als iets op is kun je een supermarktje bellen die nieuw spul komen brengen). Toen ik de regel had ingevoerd dat er geen spaans meer gepraat mocht worden kwamen de Colombianen flink aan de borrel. Er stond namelijk spaanse muziek op en die zongen ze geregeld mee…. Drinken dus!!! Hier kwam dan meestal wat gevloek achteraan, en ja je raad het al, dat doen ze ook niet in het engels… haha het werd dus heeeeeel gezellig!!
Enkele uurtjes later werd de muziek wat harder gezet en er werd een heuse dansvloer gecreëerd op het balkon. Ja wederom gingen de voetjes van de vloer en werd er een partnerruilspel gedaan. Een soort stoelendans, alleen dan met een bezem. Iedereen salsa’t er op los en een iemand danst met een bezemsteel en geeft die vervolgens aan een danspaar, zodat diegene de bezemsteel krijgt. Degene die met de bezemsteel zit wanneer de muziek stopt is dan de … en mag een heerlijk shotje drinken (Ahum! Zie foto’s!) Erg grappig en weer veel dansmoves bijgeleerd! (en jaaa, of je het gelooft of niet, er werd weer gezegd dat ik talent had!) William en ik zijn nu helemaal in de familie geïntegreerd en de moeders zijn zeer over ons te spreken haha, we zijn nu uitgenodigd om over paar weken op de Finca te komen (zomerhuis(je)…)om te genieten van alle luxe op een paar uurtjes rijden van Bogota!

Nu zijn wij inmiddels bezig met een weekje te revalideren en ons voorbereiden op aankomend weekend. Vrijdag vliegen we namelijk voor een weekend naar een warmer oord, Medellin, samen met onze managementassistente. Iemand uit de Nederlands delegatie heeft voor ons daar een geheel verzorgd weekend gepland, dus dit wordt ongetwijfeld een geweldig avontuur met de nodige verhalen ;)

FOTO’S post ik asap van de bbq en het fietsen door de ooo zo gevaarlijke stad ;)

Hasta la proxima vez,
San Miguel