Entonces

.....en toen was het vrijdag!! :D
Ja deze jongen leeft niet meer toe naar het weekend om bij te komen van de feestweek in Groningen ;), nee, zoals iedereen leven wij nu ook toe naar het weekend, we krijgen zelfs ritme!
Vrijdag 23 oktober zijn we (William, ik en Maaike (managementassistent)) rond een uurtje of elf vertrokken richting vliegveld alwaar we om half twee naar Medellin zouden vliegen. Alles verliep voorspoedig en binnen een half uur landen de piloten van Avianca ons netjes op de baan van Rio Negro. Daar ontmoetten we Chris waarmee we kennis gemaakt hadden tijdens de befaamde vrijdagmiddag borrels in de Irish Pub. Na een korte stop bij ons hotel heeft hij ons zijn bloemenbedrijf en huis laten zien. Hij heeft de zaakjes goed voor elkaar en wij waren zeer onder de indruk en inmiddels waren we dat trouwens ook van de omgeving. Rio Negro is namelijk een plaatsje net buiten Medellin en als je daar door rijdt krijg je echt een super vakantie gevoel. Je rijdt door de mooiste groene gebieden, valleien, echt mooi. Eenmaal bij zijn huis hebben we de Jeep ingeruild voor een oude door hem zelf opgeknapte Dodge. Wat een bak en wat fantastisch om hiermee te toeren. Toen vond Chris het tijd voor een pilsje en daar waren wij ook behoorlijk aan toe, dus nos vamos! Toen kwamen we aan bij een supergezellig centrum met een mooi plein en verder alleen maar kroegjes en restaurantjes in een soort cowboy achtig decor waar we gezellig een tijdje hebben gezeten, met grote reisverhalen van Chris (enige waar hij niet is geweest is Australië :| !!!). ’s Avonds stond dan het nachtleven van Medellin op het programma. Wij zaten nog steeds op een metertje of 2500 en aangezien Medellin op 1500 meter ligt betekende dit dat we moesten dalen. Een supermooie bergpas met onvoorstelbare uitzichten over Medellin waren het resultaat (zie foto’s!). Per minuut steeg de temperatuur en eenmaal in de stad zaten we in een heus zomers klimaat. Dit betekende dus een andere wereld dan we tot nog toe gewend waren. Hogere temperaturen betekent minder kleren en dat was te zien. Cali en Medellin staan bekend als DE steden in latijns-america met de meeste plastische chirurgie en dat bleef niet onopgemerkt;).

Na een lekker diner zijn we toen vertrokken naar discotheek Mangos. Bij het betreden van Mangos stap je letterlijk een andere wereld binnen. Alles is in cowboy stijl, je krijgt een tafeltje, bestelt een fles Medellin Rum en verder is het kijken, genieten en geëntertaind worden. Overal worden showtjes opgevoerd en is er de mogelijkheid (je kunt er haast niet omheen) om zelf de voetjes van de vloer te gooien. Na deze zeer geslaagde avond zijn we gedropped bij ons Hotel en heerlijk in slaap gevallen, wat een dag weer.
Entonces (dussss, dan, ok…..), een handig en met name door Chris veel gebruikt woord. Zaterdagochtend zijn we opgehaald voor een traditioneel Colombiaans ontbijt, wat best heftig was. UMO’s (unindentified Meat Object’s) zijn op grote schaal aanwezig, wat william en ik niet heel relax vonden. Maargoed, toch maar alles proberen, maar hierna toch maar besloten dat ik het typische Colombiaanse eten niet direct weer hoef te eten ;). Vervolgens zijn we vertrokken richting Peñol. Dit hield in dat we een uur lang door een sprookjesachtig landschap reden totdat er ineens een hele grote opvallende, niet bij het landschap horende, rots opdoemde. Wetenschappers zijn er nog niet over uit hoe dit ontstaan is, of het een komeet is geweest of dat buitenaardse monstertjes het achtergelaten hebben (volgensmij hebben ze heel wat genuttigd om bij deze verhalen te komen), maar indrukwekkend was het wel. Uiteraard hebben we deze komeet getrotseerd en stonden we na een klim van 25 minuten van een gigantisch superuitzicht te genieten, te prachtig en niet op de foto te krijgen, maar wel geprobeerd (zie foto’s en filmpje). Hierna werd het tijd voor ons volgende avontuur, maar niet voordat cowboy hoeden gekocht waren, dit hoorde bij de traditie volgens Chris, en zolang het geen traditioneel eten was vond ik het PPPrima :D. Voordat we vertrokken wilde er nog een klasje Colombiaanse meiden met ons op de foto, waarna wij over ons hart hebben gestreken en even hebben geposeerd, onder een bult gegiechel van die meiden en vele foto flitsen van omstanders…. Een gekke wereld, we leken wel celeberties….(of misschien zijn we dat onderhand al wel ;))
Toen kwam na een lange rit, door nog meer prachtige valleien, het Paardrijden. Gelukkig konden we onszelf eerst moed indrinken alvorens de paarden te bestijgen. We hadden alle drie hooguit 2 keer een rondje op een paard gereden, entonces …maar het leek ons fantastisch, dus nos vamos (we gaan)! Rond vier uur bestegen we de paarden en na een klein uurtje en de nodige aguardiente op het paard ging het rijden behoorlijk soepel en dreven william en ik de paarden tot het uiterste, wat betekende, galoppaaa!!!. Toen er ook nog eens paarden uitgebroken waren gingen william en ik er als heuze cowboys achteraan, vol in galpop en ving ik tot 2 keer toe het paard (cabello), waar natuurlijk weer op gedronken moest worden waardoor we ons echt in het cowboy tijdperk waanden haha. De rit bestond verder uit rijden over kleine zandwegen tussen bossen door en over groene vlaktes en tijdens de rit werd er hier en daar uitgebreid gestopt bij afgelegen kroegjes om je op te laden voor het vervolg van de rit (en je raadt natuurlijk al waarmee dat gebeurde….aguardiente). Ja je kunt misschien denken, nou nou nou nou, wat een alcohol elke keer, maar we kunnen er niets aan doen!!! dit is de cultuur hier, en we willen natuurlijk niet onbeleefd zijn :P. Om half 9 waren we weer op de plaats van vertrek (hoewel ik bijna onthoofd was door dat mijn paardje in galop doodleuk onder een bord heen gallopeerde. Desondanks door heuse “matrixx moves” I survived!!) alwaar het gelal verder ging tot diep in de nacht, waarna we allemaal (ja echt iedereen!!!) op de achterbank uitgeteld over elkaar heen lagen, laddertje…. ;). En zondag werden we rond een uurtje of 10 wakker…….
Deze zondag hebben we met z’n drieën Medellin verkend. Aangezien onze Chris met privé chauffeur niet meer capabel was hebben we voor de hele dag een taxi ingehuurd en deze beste man heeft ons heel Medellin laten zien. Deze stad telt ongeveer 2,5 miljoen inwoners en is voor ons als inwoners van Bogota natuurlijk een pueblo (dorpje). Behoorlijk meer zwervers op straat als bij ons in Bogota, maargoed, als ik hun was zou ik ook daar gaan liggen waar het altijd lekker warm is, ook ‘s nachts. Op het moment van onze aanwezigheid in de stad was het er 33 graden wat toch wel zeer prettig was voor onze spieren, aangezien we alle drie bijna niet meer konden lopen. Paardrijden is prima alleen de dag erna zeer pijnlijk, maar gelukkig hadden we steun aan elkaar en trokken we alle drie dezelfde gezichten bij het zitten, opstaan of traplopen (ja en of we zielig waren!!! ;)). Toen hebben we aan een beetje sightseeing gedaan, met behulp van een moderne kabellift boven de arme buurten van de stad (see pictures), waardoor je een supermooi uitzicht over de stad kreeg (wel kon je goed zien dat het grootste deel van de stad echt arm was). Deze dag hebben we afgesloten met de rit naar het vliegveld alwaar de Avianca cowboys ons in een halfuurtje in het op dat moment regenachtige Bogota afzetten (het hele weekend had het geregend en maandag zou het weer droog zijn, IDEAAL dacht ik zo). Al met al een geslaagd weekend waar we nog vaak op zullen terugblikken.
Maandag was het tijd voor een nieuwe werkweek en dus tijd om ons weer te gaan verheugen op het weekend ;). Halloween zat er aan te komen en wij moesten nog outfits aanschaffen en dat was echt lachen. Het bezoeken van Halloween winkels is een belevenis op zich…. laten we zeggen dat we niet de enige waren ;). Uiteindelijk hebben we het ultieme idee bedacht om zeg maar niet standaard te gaan. Een engeltjes uitrusting welke we zelf hebben samengesteld, in de loop van de week in etappes gekocht. We hebben zo gelachen in de winkels. We worden namelijk al zo aan(be)keken hier, en dan moet je je voorstellen dat William en ik onze engeltjesuitrusting aan het passen waren midden in de winkel, met zo’n belachelijke bril, estupendo!! Op donderdag stond er verder nog voor mij een speciale lunch op het programma. Niks vermoedend zaten we heerlijk onze maaltijd te nuttigen totdat ik (volgens william) wel heel geschokt en lijkbleek zat te kijken. Na een blik op mijn bord werd het william dan ook duidelijk waarom, want ik had als bonus bij mijn salade een heuse naaktslak gekregen welke heel relax over mijn bord kroop. Entonces…..Toen we dit aangekaart hadden werd alles in rap tempo van de tafel gehaald en werd ons een brownie aanboden, die ik William maar heb laten opeten, want ik had geen Sonja bakker meer nodig voor die dag laten we maar zeggen ;).
Na dit voorval overleefd te hebben wat het dus tijd voor de andere monsters(of engeltjes), namelijk voor Halloween. We waren uitgenodigd door Juanit die 21 werd en wilde dit uiteraard groots vieren, uiteraard ook met ons (A party is not a party without us, ofcourse! :P) Vrijdagmiddag nog even een cadeautje in elkaar geflanst, daarna nog even met de Nederlandse delegatie een pilsje gedaan in de Irish Pub en toen richting appartement om ons klaar te maken voor het feest. Nou de voorpret was in ieder geval al gigantisch, wat een outfit…. Naast de zwarte blouse met witte engelenvleugels, een super foute bril, overal glitter en een engelenkroon, hadden we nog een band om onze armen gemaakt, met daarop geschreven ‘Regalo de Dios’ (geschenk van God) wat de outfit helemaal afmaakte. Aangekomen bij hun Penthouse kon het feest beginnen. Wat willen jullie drinken? Biertje graag…… maarrr dat kon natuurlijk weer eens niet!
OF Rum – OF Aguardiente
behoorde tot de mogelijkheden. Nouja, wij zijn de moeilijkste ook niet dus dan maar aan de Rum en al snel waren we weer aan het kletsen met iedereen (spaans, engels, Nederlands, wat frans en…. ja zelfs Duits behoorde tot de mogelijkheden hier in Bogota met een enkeling) Ook was een live bandje gehuurd die alle Colombiaanse hits ter gehore bracht en met een mannetje of 50 zat de sfeer er snel in en werd er weer op z’n Colombiaans gefeest. Resultaat, William werd afgevoerd en ik ben verder gaan feesten met een heel team Spanjaarden in een grote club, waarna ik ook in dezelfde toestand raakte als iedereen (ja, in de club gaan ze gewoon vrolijk door met flessen aguardiente….:S)
Verder stond zaterdag ook nog in het teken van Halloween al waren wij ons hier niet van bewust, en daarnaast was onze outfit ook redelijk uitgedund (kroontje kwijt, brillen weg…. Hoe zou dat nou kunnen;)). Entonces…. niets vermoedend richting parque 93 om te dineren en vervolgens naar Davina te Usaquen voor een feestje. Hmmmm, shit toch nog Halloween. Achja we zijn niet voor één gat te vangen en binnen no-time had william zich omgetoverd tot een blanke afro man en ik tot halve heks (hij had een pruik gejat van onze buurman en ik een heksenhoed van de buurvrouw aan tafel :P). Davina was super, veel dansmoves weer bijgeleerd. Toen ik mijn geleerde wel befaamde “8” wilde gaan uitvoeren, kwam señorita waarmee ik aan het dansen was doodleuk met de “16”…. SLIK…… maar na veel gestuntel ook deze onder de knie gekregen en ben ik verder op weg in een heuze Master in de Salsa/Merenge/Regeaton. Ook maar direct even gevraagd of er ook nog een “32” bestond :P, maar gelukkig hield het bij zestien op!
Toen zondagmiddag, we waren nog maar net uit bed, werden we alweer gebeld of we mee wilden lunchen met de familie Gonzales naar Andres Carne de Res. Nouja, zoiets kunnen we natuurlijk niet afslaan en na een vlugge douche en 2 uur in de file bleek dat we niet de enige waren die het idee hadden om daar te lunchen (zaterdagmiddag 2 uur IKEA ;)). Kleine domper het was dus vol. Maar ze wisten nog een gelijkwaardige plaats en ik moet toegeven de plaats was inderdaad maravilloso (fantastisch). Het is gewoon eigenlijk niet te beschrijven wat eten in een dergelijk restaurant inhoud. Er is amusement, muziek, er wordt gedanst, gegeten en gedronken. Het is zoveel meer dan gewoon even lunchen. Ook hadden ze uiteraard weer traditionele stukken vlees die uiteraard weer geproefd moesten worden…. Gelukkig hadden we er een biertje naast staan zullen we maar zeggen ;). Na allerlei voorgerechten kwam toen ons hoofdgerecht en, lullig over de hoeveelheid vlees doen ze er ook niet! William en ik hadden het gevoel dat we een complete koe aan het slachten waren. Wat lekker, maar wat veel!
En toen was het dan (gisteren) allerheiligendag, wat een vrije dag betekende voor ons :D. Deze gelegenheid hebben we aangegrepen om bij te komen van het weekend, Spaans te studeren en ons op te laden voor een nieuwe werkweek. De tijd vliegt hier werkelijk voorbij, vrijdagmiddag vertrekken we alweer naar een Finca (zomerhuisje) op 4 uur rijden van Bogota alwaar we een weekendje gaan genieten. Dit zal inhouden zonnebaden, zwemmen, relaxxxxen, en ongetwijfeld hetgeen wat je vaak in dit verhaal gelezen hebt. Zoals jullie kunnen lezen hebben we dat ook wel verdiend, want het leven is zwaar, heeel zwaar!


Un Abrazo,

Machiel