hopi aqua

Het eind is in zicht en we kunnen nauwelijks geloven dat we straks toch echt 5,5 maand weg zijn geweest, de tijd is voorbijgevlogen. De eerste inburgeringsweek op Curaçao was zwaar en stond in het teken van aanpassen en nog eens aanpassen. Onze Colombiaanse rituelen waren niet meer mogelijk (en daar hadden we er veel van!) en vergelijkingen maken is onmogelijk. Alles altijd en overal met elkaar communiceren bleek ook niet meer mogelijk want hier is de Nederlandse taal niet geheel uniek ;). Maar toch heeft Curaçao ook weer zijn charmes en na inmiddels drie weken op het eiland te hebben doorgebracht zijn we goed op de hoogte wanneer we waar moeten zijn. Vele happy hours bezoeken, film kijken op het strand en flink doorzakken bij studentenbarretjes behoren tot de mogelijkheden in de avond. Verder hebben we de keuken voor het eerst sinds ons vertrek weer gebruikt en het koken konden we nog steeds (opruimen echter niet;)). Gelukkig hebben we hier ook een schoonmaakster die voor ons dat laatste gedeelte regelt, dus ach…. Zo slecht hebben we het niet:P.

Om het weekend hier in te wijden gaat iedereen op vrijdag naar de strandbar bij Mambo(Happpppyyyyy Hourrrrr). Wij dus ook en zo zie je maar weer hoe klein de wereld is want daar liepen we Peter, de man van onze Spaanse lerares, tegen het lijf die voor een tussenstop naar Bogota hier voor een avondje was. Zaterdags hebben we op het strand bij de Jan Thiel baai gelegen, waar ik ook weer bekenden tegen kwam. Zondag hebben we gedoken bij Blue Bay, wat weer fantastisch was naast een mooi stijl aflopend koraalrif waar weer van alles hebben gespot (barracuda’s, murenen,schildpad, etc)

Heerlijk relaxed zijn we dus onze nieuwe werkweek begonnen met de aankomst van Ton (financieel directeur) waarmee we maandagavond de voorraad in een lokale uitgaansgelegenheid (C&A voor de kenners) geïnventariseerd hebben, dit tot een uurtje of 2 (ja en dat op een werkdag). Dinsdagavond stond een diner met Raymonde op het programma en ik kan zeggen, we waren blij dat hij de man met de creditcard was:P. Verder zijn we echt (ja ECHT, really really) gigantisch druk geweest met onze scriptie voor de uni en het project waarmee we hier nu bezig zijn. De tijd begint te dringen en de laatste loodjes wegen ….

Om onze duiktijd te verlengen en decompressieziekte, stikstofvergiftiging of andere rare ziektes die het duiken met zich kan meebrengen te voorkomen, hebben we besloten om te investeren in een duikcomputer. Naar ons idee hebben we een goede deal gesloten en twee duiken op het ‘mushroom forest’ was hier een onderdeel van, wat één van de mooiste riffen van Curaçao zou zijn. Zaterdag ochtend om half 9 stonden we netjes bij de duikschool en na onze equipment te hebben samengesteld vertrokken we met de boot. Het was 1,5 uur varen dus heerlijk op het dek liggen zonnen, terwijl de overige 20 man op het benedendek de boel probeerde binnen te houden. Toen was het moment daar en meerden we aan boven het rif, waar we in het water plonsden en we onze duikcomputers konden testen Het rif was marvilloso! je waant je in een sprookjeslandschap, waar je tussen super mooie grote koralen in de vorm van ‘mushrooms’ doorzwemt. Samengevat weer een geslaagd duikavontuur.

’s Avonds flink gestapt en zondag het eiland verkend en diverse baaitjes aangedaan. Zelfs na meer dan een maand alleen maar in tropisch weer heeft de zon ons toch nog kunnen verrassen en een rood gezicht was hier het bewijs van. Zondags iets te lang na het happy hour blijven hangen waardoor het opstaan moeilijk was…..
Entonces…… maandagochtend wederom op z’n Colombiaans (je eigen tijd bepalen, dus te laat) op het werk te komen vond uncle George het tijd voor een crisisvergadering, waardoor we de week goed wakker begonnen;). De week begon bewolkt en dit werd alleen maar erger, hoe raar ook voor curaçao…. Zelfs de vrijdagmiddagborrel moesten we helaas afbreken wegens regen en ook de bbq kon niet doorgaan. Die avond er toch het beste van gemaakt natuurlijk en zijn we met twee Nederlanders die het eiland al langer onveilig aan het maken waren, heerlijk gegeten en gerelaxt.
Zaterdag zijn we redelijk op tijd eruit gegaan om te gaan duiken op de ‘superior producer’, een echt wrakduik dus. Het weer was wederom slecht en na spullen gehuurd te hebben vertrokken richting de megapier alwaar het wrak op 30 meter diepte er ontspannen bij ligt. Eenmaal gesitueerd boven het wrak dalen we in rap tempo af naar een metertje of 30 waar het heerlijk duiken was om en in het wrak. In het schip was ook een luchtbel ontstaan (vraag me niet hoe) waar je gewoon kunt ademen en communiceren, wat best een aparte ervaring op 30 meter diepte.

De tweede duik daalden we af voor het Holliday Inn hotel, wederom onder een dreigende hemel. Het rif was prachtig en we waren wederom getuige van mooi en onvoorstelbaar zeeleven, maar na een half uur zagen we bovenons de regendruppels in het water vallen, wat overigens een mooi gezicht was. Na een uur werd het tijd om ons weer naar de oppervlakte te begeven, maar eenmaal aan de oppervlakte begaven we ons in zwaar noodweer! We zagen geen hand voor ogen, de bliksem en donder wisselden elkaar in rap tempo af en de bovenste laag (1,5 meter) van het water was helemaal bruin(wij dachten op dat moment dat het afvalwater was van de refinery, dus heel relax was dit niet:P). Verder was er een gigantische stroming ontstaan door al die wind, dus het was zwemen voor je leven….;)

Na uiteindelijk veilig de kust bereikt te hebben, balancerend over de rotsen tussen de zeeegels, bleken dergelijke regenbuien niet de normale gang van zaken. In de auto terug zagen we pas echt hoe hard het geregend had, want de straten waren complete rivieren en om de 10 meter stond er een auto met pech stil. Echter, wij ploegden er met onze Toyota Yaris model 2009 zonder problemen door. Hierdoor bewezen we dat deze ook prima als sloep fungeert. Helaas was er door de zware regeval zaterdagavond weinig meer te beleven. Zondag zijn we toch maar naar het strand gegaan en onder een dik wolkenpakket de dag bij Mambo doorgebracht waarna we na het happy hour bij Wet & Wild het bed in zijn gerold. Nu knallen we de laatste twee weken in en streven we ernaar om alles op tijd af te krijgen… en Carnaval begint hier, Emilios komt donderdag langs….. ;)
Un Abrazo,

Chiel