Aan de race

Buenos Tardes Amigo’s,

Eindelijk weer een bericht vanuit het mooie Colombia, Bogota. Het heeft even op zich laten wachten, doordat we het hier erg druk hebben, maar nu dan dus toch :D
Zoals jullie wisten had ik het als student ook altijd druk ;), nu hebben we het hier weer niet gemakkelijk! Hier krijgen we weinig rust, moeten we elke dag 1x lunchen, elke dag 1x dineren, bijna elke dag de kroeg in, dansen we tot diep in de nacht tot we er bij neer vallen, staan we elke dag om half 7 op, hebben we het druk op kantoor, moeten we bijna elke dag Spaans leren (3 x per week les) en staat er nu weer een loodzwaar weekend voor de deur met plannen waarvan het nog maar de vraag is of ze doorgaan….de onzekerheid speelt ons parten :P. Ook de kater overigens van de heftige vrijdag ;)
Ja, dat is een korte introductie van ons leven hier op het moment. Dan zal ik verder gaan waar ik gebleven was, bij de heerlijke pilsjes op onze hotelkamer…. Hierna volgde een zware maar leuke week op kantoor, leuke pils/dans en feestavondjes. Over het kantoor (zie filmpje!) wil ik eerst even wat kwijt. Het is namelijk een nieuw kantoren complex waarin wij 2 weken geleden (de vice presidents) en de President huisvestten. Het pand is op z’n zachts gezegd zwaar beveiligd, auto’s worden met spiegels en speurhonden op bommen gecontroleerd, alle spullen gaan door een scanner en zelf moet je door een metaaldetector. We voelen ons hier dus prima op onze plaats :D
Na de eerste werkweek was het tijd voor weekend. We hadden vernomen dat Nederlanders in Bogota in de Irish Pup altijd van het happy hour hier genieten, en wie zijn wij dan om niet even poolshoogte nemen. En dat was me super gezellig, allemaal zakenmensen en de hele Stork delegatie was ook van de partij (zie foto). De verhalen die we hoorden waren echt zo lachen, mannen die per ongeluk een travestiet aan de haak hadden geslagen, grote verhalen over vrouwen…., super! Halve liters werden constant bijgetapt en het resultaat was dan ook dat we om 21 uur uit de Irisch Pup uit rolden. Op de een of andere manier hebben we ons toen nog in een hippe tent weten binnen te krijgen in die toestand en daar werd gedanst, gepilst en verder gefeest. Toen ik ook nog eens jarig werd om 12 uur was het wel heeeel gezellig, want william en ik weten er vanaf toen weinig meer van haha… Een prachtige verjaardag
Toen zaterdag natuurlijk met veel dakschade en een lege portomonnee wakker geworden. Met ons brakke hoofd naar een centrum gegaan, genaamd Chapinero, een belevenis op zich. Wat een drukte op straat en wat veel winkels. Sokken gekocht voor weinig (dat alsnog een kat in de zak bleek, aangezien de sokken geheel synthetisch zijn en je er gigantische zweetvoeten in krijgt), Machiel schoenen voor 17 euro en 2 dvd’s voor een euro per stuk. Natuurlijk ook voor weinig goed gegeten, maargoed dat doen we dan ook elke dag 2 x :P. Daar kregen we ook een megabord, gevuld met de alle exotische vruchten die je je maar kunt bedenken, in een bed van ijs…. Pfff wat lekker, en dat voor 4500 pesos, 1,5 euro!! Daarna even door Zona-T gelopen, een van de dure maar mooie uitgaanscentra hier. Hier even een biertje gedaan met als resultaat dat we werden uitgevraagd door een aantal zeker niet onaantrekkelijke dames ;).

Gevolg, 4 uur lang merenge en Salsa dansen haha. Jaaa, je zult er verstelt van staan! In het begin ging het slecht maar na een paar biertjes en nog een paar meer + les van goedgetrainde Colombiaanse dames hadden we het binnen no-time onder de knie en waren we heuse professionals. We kregen zelfs de complimenten “you’re dancing like spanish Boys”. Of dit ook werkelijk zo was weet ik niet, maar ik geloofde het maar al te graag ;).
Zondag hadden we besloten naar Monserate te gaan, wat een berg van 3200 meter. Hierdoor begaven we ons dus op 400 meter boven de stad. En dan krijg je een uitzicht………unbelieveable!!
We wisten natuurlijk dat Bogota 8 miljoen inwoners heeft, we wisten dat het HUGE is en we wisten dat het een gebied zou bestrijken van 50km bij 50km. Als je het dan toch met eigen ogen aanschouwd word je toch even stil. Toen we vervolgens ook nog hoorden dat we vanaf onze positie maar 1/3 konden zien, waren wij de weg even kwijt. Ik heb op allerlei manieren geprobeerd de stad op de foto te krijgen maar ik kont het er gewoonweg niet opkrijgen. Een oude Colombiaanse wereldreiziger die redelijk Engels en Duits kon heeft ons daar rondgeleid en vervolgens uitgenodigd om mee te gaan naar La Candelaria, het gedeelte waar de stad is ontstaan. Zo gezegd zo gedaan, de taxi in en op pad. Weer een heel ander gedeelte, armer dan we gewend waren maar de gebouwen waren echt super en in goede staat. We waren daar echt attracties! Ze kijken je hier niet aan, ze staren echt. Meiden stoten mekaar aan wanneer er een toevallig niet onze kant op kijkt, echt te bizar, maar natuurlijk heel leuk :P!
Dan gaan we verder bij de komst van de overige leden op kantoor. Op het werk hebben we het behoorlijk druk, we hebben veel taken en zijn nu bezig met een Negotiationplan voor de acquisitie. Door de komst van de overige collega’s is het een stuk gezelliger geworden op kantoor. Iedere dag is het hier uiteraard uitgebreid lunchen voor een paar euries en ‘s avonds meestal nog een lichte maaltijd en even de kroeg in. Een cultuur waar we aan kunnen wennen, misschien al wel aan gewend zijn. Ik bedoel, wie kookt er tegenwoordig ja nog, doet zijn eigen was, doet de afwas, maakt zijn eigen bed op ;) ??? Het weekend dat volgde was weer vol gepland met leuke dingen, echter de grootse plannen voor het weekend zagen we als sneeuw voor de zon verdwijnen, omdat onze Colombiaanse vriendinnen niet geheel afspraakgetrouw zijn. Dus geen Andres Carne de Res en ook geen Cathedral de Sal. Dus daarom vrijdagmiddag wederom de Nederlandse delegatie ondersteund waar weer leuke plannen, ideeën en informatie is opgedaan.
Even tussendoor:
Aangezien de voertaal hier vreemd genoeg nog steeds Spaans is, sinds onze komst in Colombia, leek het ons ook wel zeer handig om deze taal ons eigen te maken. We krijgen daarom van
“de vriendin, van de vrouw, van onze baas”
drie keer per week privéles. Heel gezellig, heel leerzaam en heel moeilijk, maar we boeken progressie!!!

Dan verder bij zaterdag:
Zaterdagavond telefoon…., Hola?
“Het nichtje van de dochter van de vriendin van de vrouw van onze baas”
Zij had ons nummer gekregen van onze spaanse lerares en wilde graag met ons uit. Wij over ons hart gestreken ;) en afgesproken in een tent, genaamd Famosa in Zona T. En, zoals de Russen Vodka hebben, hebben de Colombianen Aquardiente. Gevolg, 3 flessen met 5 personen, wat misschien niet het beste idee was. Hoewel, na wat drank spelletjes de voetjes gewoon weer van de vloer gingen. Zondag besloten naar San Andresito Norte te gaan, een goedkoop ‘Centro de Commercial’ (winkelcentrum) met veel troep en hier en daar wat nuttige dingen. Daar een goedkoop flesje Bacardi op de kop getikt en heb ik een nieuwe broek gehaald. Echter bij betaling bleek ons geld nep te zijn. Blijkbaar opgelicht door onze taxi chauffeuse die ons ook al had afgezet met de ritprijs. Uiteraard hebben we dit mooi weer bij een andere tent uitgegeven :P
Na een paar uurtjes rondgeslenterd te hebben besloten we voor de afwisseling met de bus terug te gaan. Op weg naar de bus werd nog even geprobeerd ons van onze Bacardi en horloge te beroven. Maarja, het was op klaarlichte dag en we laten ons niet zomaar bestelen. Het waren 2 mannen en de een had de fles bacardi gepakt. Toen ik mijn fles bacardi weer terug wilde pakken riep meneer “pistola, pistola”, wat hij natuurlijk niet had en er liep ook genoeg politie rond daar. Naja, wel ff spannend dus maar ik heb gewoon die fles uit z’n handen gerukt en toen zijn William en ik hem maar snel gepeerd, wel ff spannend! We hebben ons hier dus prima uitgered. Na dit incident maar de bus genomen. Dat ging lekker, mega oude bus, heerlijke muziek, veel aandacht, lekker goedkoop en we gingen ook nog de goede kant op. Niks aan de hand dus….., totdat onze bus zich toch langzaam steeds verder buiten de zogenaamde “veilige area” ging begeven. Wij even informeren en na veel handen en voetenwerk bleek dat we inderdaad ‘out of bound’ waren. Het werd al donker dus niet heel erg ideaal gezien de verhalen. Uiteindelijk toch maar weer een taxi genomen die ons weer naar bekend gebied heeft gebracht, een best avontuur dus.
Inmiddels zitten we nu 1,5 week in ons appartement, prima buurt, supergroot appartement, eigen kamer met 2 persoonsbed, met tv en 3 douches. Geschikt voor 7 personen, maar op dit moment zitten wij er met z’n 2en en nog 2 Nederlanders in. Tot nu zijn we niet de meest gezellige huisgenoten, aangezien onze tijd in het appartement voornamelijk uit slapen bestaat (altijd de hot op). Doordat we uit het hotel kwamen hadden we een hele grote voorraad was opgebouwd, die dus gedaan moest worden. Toen we hoorden dat er 5 x per week een huishoudster kwam die ook alle was zou doen, kun je de glimlach op onze gezichten toen wel raden. Die was echter van korte duur, want dinsdag stond er op de mail een lange Spaanse tekst, welke na vertaling inhield dat de huishoudster nogal shocked was van de hoeveelheid werk na het weekend en ze het met dubbele bemanning hebben schoongemaakt. Ze waren hier dus niet van gediend, resultaat: dinsdag geen schoonmaak. Hierop beantwoord dat dit incidenteel was en dat we nu natuurlijk met dubbele bezetting in het appartement zaten, maar beloofd het te managen met z’n 4en. Waarop woensdag dus alles weer prima gemanaged was :P!
Dan wil ik nog even terugkomen op de titel van dit bericht. Of het nu aan het water ligt, het op ieder hoekje van de straat eten, de hoogte of de hoeveelheid drank….afgelopen week was de WC voor ons de meest bezochte plaats voor ons beiden, wat bepaald geen pretje was. Gelukkig hebben we na 7 dagen aan de race te zijn geweest het kwaad overwonnen en kunnen we op naar de volgende beproevingen. De lunch van afgelopen vrijdag was daarvan de volgende beproeving. Of de mixed grill nu bestond uit gegrilde platgereden rat, kippendarmen of dat het gewoon kwalitatief goed vlees was. Het smaakte ons niet, ik ging bijna over m’n nek toe ik die darmen zag. William had nog een poging ondernomen het te eten maar ik was eindelijk blij dat ik van de race afwas. Deze tent komen we dus maar niet weer!
Op dit moment zit ik dit bericht te typen, met nog steeds een kater van gister, wat een drank weer…. William ligt nu nog even te tukken en over een uurtje gaan we, naar wat blijkt, het mooiste uitgaansgebeid in Bogota. Wij zullen daar onze dansmoves weer gaan tonen en heerlijke biertjes drinken, gebrekkig spaans + engels gaan praten en zullen we volgegoten worden afgevoerd richting ons appartement. Een zwaar weekend dus weer, een zwaar leven, La vida más diffil!
Dan nog even wat wist je datjes voor ons om later terug te lezen:
- voor william Bogota, een stad van 8 miljoen inwoners, net een dorp is :)
- Kan de Haagenees, onze nieuwkomer in de Nederlandse delegatie “het allemaal niets scheluuh!”

Ik zal het eerste biertje dus maar eens lostrekken om de kater verdrinken.
Jullie een fijn weekend, en laat ons weten wat er daar allemaal gebeurd :)
Fin de semana bonita,
Machiel en Will