Part 6:go where there is no path and leave a trail

Hey vrienden, jaja sneller dat verwacht hier alweer deel 6! Aangezien ik nu zoveel meemaak en onwijs veel in de bus zit heb ik gelukkig nu de tijd om deze fantastische ervaringen sneller uit te werken (lees: door elkaar worden geschud in de bus met de laptop op schoot en proberen dit verhaal te typen ;)) !

Na de Amazone te hebben verlaten ben ik richting Ecuador gegaan, met heerlijke golfen voor het surfen tot aan de vetste outdoor activiteiten in Banos, waar een hele speeltuin is voor grown ups, tussen de vulkanen en mooiste mirradors (panorama’s). En als dat nog niet genoeg is, zoek in mijn oude liefde Colombia weer op na 5 jaar. Dit keer vanuit Ecuador omhoog, met weer unieke fantastische plekken en mensen die ik heb ontmoet. Dit alles dankzij fantastische tips van locals en reizigers: Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail: Part 6

14-4 MA
We waren bij het einde van de Amazone in Peru gebleven, waar we vervolgens het vliegtuig hebben gepakt. Deze had helaas 3 uur vertraging, waardoor we uiteindelijk een keer rond een uur of 7 in de avond op het vliegveld van Lima aankwamen. Diede pakte hier haar vliegtuig richting Quito en ik de bus. Ik nog even flink onderhandelen over de prijs van de taxi naar het busstation en uiteindelijk een taxichauffeur gevonden die me wel wilde wegbrengen voor 25 sol (6 euro, 1 uur in de taxi). Ondertussen vertelde hij mij over een busstation, die goedkoper was dan het busstation waar ik heen wilde.

Op zijn advies ik met hem mee. Aangezien dit echt onder locals bekend is en niet onder reizigers, bleek ik ook echt de enige Gringo daar te zijn op het hele busstation, wat zich allemaal buiten afspeelde (niet overdekt). Gelukkig werd ik geholpen door de taxichauffeur en een local om even de boel daar te managen (tickets, bagage, biertje, geld pinnen…. Én zelfs haalden ze voor me even een hamburger, dat is nou service! Een mooie fooi voor hen en vervolgens zat ik om 21 uur first class in de bus, richting het Noorden van Peru, Piura.

15-4 Di/Wo/Do
Daar een uur of 15 later aangekomen rond 14.00 uur en heb ik een volgende bus geboekt richting Ecuador, de 2e grootste stad van Ecuador, Guayaquil. In de tussentijd lekker in een cafétje gezeten mijn blog geüpload + een lekker kippetje besteld. Om 18 uur dan weer vertrokken en op woensdagochtend 04.00 aangekomen (om je een idee te geven, dan heb je dus alweer 26 uur bussen, 31 uur reizen erop zitten!!) Vanuit daar wilde ik naar Montinita gaan, een surfersplaatsje met een gaaf uitgaansleven. Echter de plannen wijzigden in een half uur tijd, toen Meike, een vriendin van me uit Amsterdam zei dat zij 2 uur van mij vandaan zat in een plaatje Puerto Engabao. Ik moest alleen “even” een bus pakken uit Guayaquil waar ik was.., dan een pickup-truck pakken naar een plaatsje Engabao en dan nog even zorgen dat ik in de haven kwam haha…. (ps straatnamen zijn er niet…) Eeeh… achja, waarom niet toch! (moet je je voorstellen, in Nederland zou dit betekenen dat je even iemand opzoekt als jij in Groningen zit en diegene zit ergens in België aan de kust….) hier maken afstanden niet meer uit.

Eenmaal aangekomen rond 9 uur in de ochtend en lekker met Meike en haar vriendin Yo gesurft, althans pogingen tot ;-). Voor de rest…heel veel, maximaal gechilled. Het was tijd voor hangmatten, rode wijn, biertjes, bbq’s, surfen en wat subtiele feestjes, onwijs gezellig!

18-4 - 22 za/zo/ma
Zaterdag stond mij vervolgens een nieuw avontuur te wachten, nl hiken voor het eerst in m’n leven. Aangezien het de dag voor Pasen was, was er een enorme drukte op de weg en bij de busterminals naar badplaatsen, zoals waar ik heen wilde, Montinita. Dat zou heel lastig gaan worden volgens de locals uit ons hostel. Echter dan kennen ze mij nog niet, uiteraard gaat mij dat gewoon lukken! Ik met mijn backpackie naar de eerste de beste auto en dit was meteen al raak. Met deze mensen nog een onwijs goed gesprek gehad, over ideeën die Arjan, Arthur en ik samen willen uitvoeren in Amsterdam, geweldig, precies wat ik nodig had! Gegevens uitgewisseld met elkaar en vervolgens werd ik afgedropt langs de weg richting mijn bestemming.

Ik denk serieus wel 40 auto’s gevraagd, waar er géén, ik herhaal GEEN één er van de goede kant op ging. Finally kwam er een auto aan rijden die stopte voor me (toch makkelijker om te liften als dame denk ik) en hij dropte me af op de snelweg, 70 km verder. Daar even een lekkere hamburger weggewerkt en een kokosnoot besteld, samen voor 2 dollar haha. En toen weer verder, richting Montinita. 4 uur later was ik op de plaats van bestemming. BAM!

In deze mooie dagen weer heerlijk wezen stappen, cocktails gedronken, lekker in de zon gelegen, fruitcocktails in de ochtend, bier en brownies in de middag…, daiquiri maracula rum in de avond;-). Helaas kon ik niet inchecken in het hostel waar ik graag wilde zijn (iguana hostel), maar hier heb ik wel elke dag gezeten (net als in Brazilië met Arjan) en binnen no-time was ik onderdeel van the crew. Ook hebben we samen met een Duitser Mark en een Nederlandse meid Marije nog voor het hele hostel eieren gehaald (30 stuks), gekookt en iedereen laten schilderen, wat een niet te doen grappig en hilarisch avondje is geworden. 

22-4 Di
En toen was het alweer dinsdag, de dag dat ik naar Banos wilde. Eerst even lekker uitgebrakt van de maandag, voetbal gekeken met de jongens van het hostel en de bus genomen naar Guayaquil en vervolgens naar Banos dus, waar het outdoor leven weer op ons stond te wachten. Samen met een Zweed (Ken) en een te grappige Engelse gast (Sam).

23-4 wo
Woensdag dan om een uur of 4 in de ochtend aangekomen in Banos, heel vroeg dus. We hadden wel bedden gereserveerd, maar pas vanaf die dag (dit was nog half in de nacht). Shit wat doe je dan… ..binnen no-time even een bedje gemaakt van wat doeken en die op de grond gelegd (jaja, we zijn wat gewend met die amazone nu :P).
Na een paar uur te hebben geslapen, een fantastisch ontbijtje gescoord en samen met de zweed , 2 nederlandse dames die ik nog kende van de tour op de Machu Pichu, en een Canadese dame een bike tour gedaan. In de middag zijn we wezen hiken, 3 uur stijl omhoog, naar “el arbol del mundo” (boom vd wereld). Oeff, dit was toch een zwaardere klim dan we dachten (kan uiteraard niet komen door die paar cocktail in Montinita :P!!) Even later vinden we nog ergens een enorme vrucht die ik wilde open maken met een zakmes (als ervaren jungle expert zou ik dat wel even doen) en snijdt mezelf vol in m’n duim……Entonces… finally boven gekomen en enorm genoten van het uitzicht en de beroemde schommel, waarmee je letterlijk boven de wolken zweeft, heel gaaf!

24-4 do
Op donderdag maar vroeg opgestaan om tours te regelen. Rockclimbing wilde ik nog doen, en Canyoning. Dat laatste is soort van abseilen, maar dan van watervallen af haha, geweldig! Ik had verhalen gehoord dat je face-down rennend (bijna vallend) naar benden kan gaan…Maar in de ochtend regende het hard en kon een vd twee helaas niet doorgaan. Rockclimbing laten vallen en in de middag voor de Canyoning gegaan. Echt in een onwijs leuke groep terecht gekomen met een gast uit Liverpool, een koppel uit Canada en nog een Engelsman. Wij samen in een pickuptruck, achterin, die kant op. Eenmaal daar lieten de gidsen (van 20 en 26) even zien hoe het in z’n werk ging. Een waterval 35 meter stijl naar benden ritsten ze af in luttele seconden, bijna gewoon vallend naar beneden, awesome and impressive! Uiteraard moet ik dat ook kunnen, maar op de eerste maar even oefenen (jaja ik word nog eens verstandig ;)). Ik ging er nog steeds rapido van af alleen merkte ik al snel dat je je voeten niet ziet tijdens het abseilen (die gaan door de waterval heen). Al vrij snel kunnen je voeten dan klem gaan zitten tussen twee rotsen waardoor je absoluut niet de snelheid kan krijgen van de gidsen
De volgende dan! Weer goed kijken, weer naar beneden met enorme jumps, heel vet alleen was ik er nog steeds niet. Niemand lukte dit nog, wellicht dan de volgende. Echter gingen we de volgende op een andere manier naar beneden, half vd berg af en dan moest je zover mogelijk vd de bergwand afspringen, waardoor je naar beneden stortte…. En je op t laatst werd opgevangen door een ander lijn… heel lijp!

En toen was het moment daar, ik als eerste naar benden van de steilste waterval af die er was…. Ik zette me af, draaide me om in de swing naar beneden en rende er letterlijk face down vanaf, waardoor ik me werkelijk even in een mission impossible situatie waande… awesome!! Ik wilde direct omhoog klimmen om nog een keer te kunnen, echter gaat dat lastig 35 meter stijl omhoog met water…
Finally waren we met 6 watervallen klaar toen we uit het steen koude water terug gingen naar het hostel. Verlangend naar een warme douche kreeg ik het al bijna warm, totdat ik onder de douche stond haha. Helaas geen warm water, BBbbbRRrrr.. achja, wat een beleving weer!

25-4 vrij
Om 7.30 de wekker gezet om uiteindelijk 8 uur uit bed te gaan (jaja hier snoozen we ook gewoon lekker door) Vandaag staat Canopy op het programma, een onwijs vette Zipline tussen 2 rotswanden door (alsof je er tegenaan klapt). Weer een hele leuke groep ontmoet met een mix van Ecuador, Australië, de VS en Noorwegen. De laatst genoemde was een man van 45 die er als 30 uit zag, kijk dat is nou een voorbeeld van goed leven leiden, de juiste energie! Eenmaal daar werden we een voor een in een tuigje gehesen en als Superman er vanaf, recht op de kliffen af, de rivier onder je door schietende… wat een ervaring zeg. Vervolgens 50 meter rock Climbing, stijl omhoog en nog een hele snelle zip line af, te gek!
Na dit onwijs gave ziplines waren we uiteraard nog niet klaar. Op naar de bungee/swing brug, waar ik voor én achterwaarts ben afgegaan, stortend in de diepte waarna je een onwijs harde swing krijgt, zodat je onder de brug doorvliegt. Achterwaarts eraf had wel bijna de consequentie dat ik geen recht meer zou hebben op mijn kindertoeslag…. ;-)!

Daarna nog even heerlijk gegeten met de hele groep, vervolgens rennend mn was opgehaald van een wasserij en mijn inmiddels tjokvolle backpack van het hostel opgehaald. 10 minuten rennend terug naar el terminal de autobus. Kom ik daar, is er gewoon geen bus!... naja kan je je druk om maken of gewoon regelen dat je er wel komt. Optie was dan om via Quito te gaan.. minder chill maarja, ik moet er voor zaterdag zijn.

Otovalo is namelijk een vd grootste, meeste gekste markten die er op de wereld bestaan, DE grootste van Zuid America. Deze is alleen op zaterdags zo groot, dus ik kan geen dag verliezen… 5 min later zit ik in de bus, geld terug gekregen en zelf maar ff regelen haha… kan ook alleen in dit soort landen dit… Vamos!

Eenmaal aangekomen bij mijn overstappunt in Quito de volgende bus geregeld rond een uur of 8 in de avond. Na een uur of 3 zou ik dan in Otovalo aankomen. Dus buschauffeur nog netjes gezegd dat ik daar moest uit stappen, twee keer onderweg nog gevraagd of we er al bijna waren…. En ja je raadt het al… Rond 23.15 vroeg ik aan een passagier of we er al bijna waren, waarna hij zegt “deze zijn we al gepasseerd amigo”… Nee he! Ik naar de buschauffeur die het even schaamrood op z’n kaken had staan.. de bus stop zette en zei “aan de overkant kan je de bus weer terug nemen, half uurtje”… Ja lekker dan! Sta je om half 12, somewhere along the way in Ecuador, in een stadje dat Barra heet. Naja maar gaan dan, ik eruit, naar de overkant en even wat mensen aangesproken of ik goed stond om de bus te pakken. Dit was het geval en binnen no-time kwam er al een bus…. Of toch niet… geen dienst… 23.45…. shit … nog geen bus, sta je dan… Kwam er weer een aan en, ook die nam me niet mee… Mindset on, ik stap over 10 minuten een bus in! 23.55… ik had de moed bijna opgegeven en een hostel hier opgezocht, komt er net een bus aan! YES! Ingestapt en rond 00:30 aangekomen in Otovalo.

Snel een taxi gepakt richting een hostel, waarvan ik de naam had doorgekregen van een vd dames van het ziplinen: Hostel Luna, 20 minuten rijden. Nadeel, het ligt wel 3 km uit het stadje …naja als het goed is maar doen toch?

Eenmaal daar waren we echt in de middle of nowhere, waar we voor een groot hek staan. Oefff, als er maar wel iemand is… (het is al 1 uur in de nacht) Ik nog tegen de chauffeur zeggen of ie nog even kon wachten mocht de poort niet open gaan… Dat zou die doen, maar na 30 seconden was meneer gevlogen (vond het waarschijnlijk niet leuk dat ik geen 7 dollar wou betalen voor de taxi en 5 had betaald)..
Aii, maar gaat gewoon goedkomen. Aanbellen en nog eens aanbellen… gebeurd niets. De poort proberen te open, lukt niet… Forceren…. Nee, niet handig….maar als ik hem ver genoeg aandruk kan ik er wel onderdoor zie ik. Wie niets riskeert, riskeert meer laten we maar zeggen (;Haarlink 2009) Ik eronder door, loop voorzichtig naar het huisje, beginnen er allemaal honden te blaffen.. gloeiende nee he! (had ik ook nog de film Django Unchained de nacht ervoor gezien, waar een slaaf letterlijk uitelkaar gescheurd werd door 3 honden --> lees: helpt niet bepaald mee kan ik je vertellen) Ik kijk snel om me heen of ik ergens een escape had, maar gelukkig zaten ze opgesloten. Toch bedacht ik me om niet verder te gaan en iets anders te zoeken, als dat er was. Ik er weer onderdoor kruipen, hoor ik een andere keffer van buiten de poort, die ik niet kon zien. Hoewel ik eerst schrok, was deze hond vermoedelijk klein en ik wachtte er even op…… en ja hoor, daar kwam een lief rakkertje aan. Opeens dacht ik, die moet wel dichtbij “wonen”.. want ik zag letterlijk niets in deze donkere nacht. Ik met m’n mooie hoofdzaklamp op (die ik nog had de amazone) met het beestje mee, kom ik bij een mooi verlichte trap aan. Ik voorzichtig roepen “hola… hola… puedo dormir aqui, estoy buscando un hostel”. Even later gaan er wat lichten aan, een man doet open en ik leg het verhaal uit en hij zegt “kom binnen vriend, slaap bij ons” en 10 minuten later lag ik in een opgemaakt bedje, bij een Colombiaanse familie die net hier waren kwamen wonen. Fantastisch.

26-4 ZA
’s Ochtends opgestaan, lekker met de familie gekletst over hun leven en over hun dromen om ooit naar deze fantastische plek te gaan in Ecuador. Daarnaast echt de lekkerste pannenkoek in ages gegeten.. kaas, ei, jam… , fruitsalade, wat een lieve mensen, wat een mooie energie. Vervolgens met mijn bepakkingen naar beneden gelopen en kwam ik na 20 minuten lopen over kobbelstenen aan bij een hostel “rose cottage” wat er eigenlijk wel goed uitzag. Hier ingecheckt en kwam ik een Engelse groep meiden tegen, waarbij ik ben bij aangehaakt. Lekker over de markt geslenterd en veel spulletjes gekocht. Onwijs mooi om te zien.

In de middag Meike nog tegen het lijf aan gelopen (die ik in Ecuador had opgezocht), zonder behulp van technieken als de telefoon, whatsapp,… en dat op de GROOTSTE markt van Zuid America haha, fantastisch toch! Lekker pilsje gedaan… en … achja… nog een voor het afleren ;-)\

’s Avonds hadden de Engelse dames gekookt, en daarna hadden ze een chill avond waar ik lekker bij ben gaan zitten … Films als The boddyguard gekeken en everybody loves Marry haha
… 2 pakken roden wijn de man.. hilarische avond!

27-4 ZO
Met een licht katertje opgestaan voor de volgende uitdaging, een hike van 14 km, rondom een vulkanisch meer. Afgezet door de hostel eigenaar gingen we de uitdaging aan.. Na al die klimmen zou je zeggen dat niets meer stijl was, maar ook deze was op het begin best heftig. Enorm mooie uitzichten weer van het meer, maar ook van een besneeuwde toppen van een actieve vulkaan op de achtergrond. Vervolgens kwam, toen we precies op de helft waren, een onwijze onweersbui over ons heen…. Daardoor werden we zo door en doorweekt dat niets meer uitmaakte waar door je heen baggerde…wat voor mij resulteerde in een soort survival run met heerlijke muziek housemuziek erop, love it!
Finally na de hike nog even naar de famous leather market geweest en een mooi jasje gescoord voor 70 EUR. Kijk dat zijn nog eens prijzen!

28-4 MA
Maandag vroeg opgestaan omdat de zon al goed scheen rond een uur of 6. Geen wolken, cristal clear panorama. Afscheid genomen van de meiden en werd ik door de lieve dame van het hostel afgezet langs de panamericana… richting Tuncan, La frontera (grens), Ipiales (eerste stad die je tegenkomt vanaf de grens). Daar een hele vette Basliek (Santuario de Las Lajas) bezocht, die tussen de bergen ligt. Deze tip kreeg ik van een Nederlander in Banos. Vervolgens de bus gepakt naar, Cali, San Cipriano. Busrit was echt megakoud (ondanks dat ik 2 shirts aan had en een trui), mn bovenbenen met spijkerbroek bevroor zo wat en een trui moest ik over m’n hoofd trekken om überhaupt te kunnen ademen… jaja, reizen is niet altijd comfortabel ;-)

29-4 DI
Dinsdag was ik Rond een uur of 5 in de ochtend aangekomen en had ik besloten door te gaan naar San Cipriano. Eenmaal daar werd ik al direct opgewacht door een gids die mij wilde meenemen naar San Cipriano met zijn motor-rail-bike… Jaja, wat is dat dan zou je zeggen??! (dit is dus een zelf gemaakt rail-karretje, aangedreven door een motor, see the pics)
Onwijs vette rit, midden door de jungle en vervolgens een privé tour gedaan met Juan, 17 jaar oud, en door de gave jungle van Colombia gehiked, midden door rivieren en bij een hele vette waterval aangekomen. Na die tijd lekker getubed, (dwz op een grote band de rivier af) awesome. Na die tijd de motor-rail-bike weer teruggenomen, alleen was ik out of cash (colombiaanse Pesos had ik niet meer) en had alleen maar 20 dollar.

Daardoor met een local mee, een half uur naar ander stadje gereisd met
echt alleen maar negro’s in een minivan (lees waar wij inzitten met 8 man, kunnen zij dat met minimaal 15). Ik was hier echt volledig in de minderheid, echt “de gringo”. Apart gevoel, maar wel grappig. Finally in een mega stortbui nog wat geld kunnen wisselen en de beste man betaald. Bus gepakt en op naar Cali weer.

Daar in de avond aangekomen in hostel “el viajero”, een fantastisch hostel met zwembad, leuke bar en gezellig mensen. Die avond direct de bloemetjes buiten gezet en flink wat salsapasjes gezet… oeff dat valt toch ff tegen om dit weer perfect te kunnen.

30-4 WO
Woensdag een heerlijk relax dagje gehad. Lekkere koffie gedronken (YES we zijn in Colombia, finally weer goede koffie!!) met wat mensen van het hostel, lekker gekletst, pilsje hier, fruit shake (jugo) daar.. genieten van dit heerlijke klimaat.
’s Avonds zijn we met het hele hostel uitgegaan en hebben er een te gekke avond van gemaakt. Ook hebben we met paar Nederlanders nog even een mooie club gevonden met heerlijke deephouse, wat we allemaal al zo lang niet meer hadden gehoord dat we he-le-maal los gingen, fantastisch

1-5 DO
Donderdag wakker geworden om 10 uur (dat is vroeg als je er om 6 in ligt) om m’n tas te pakken en uit te checken. (dit is een ding dat ik niet ga missen als ik weer terug ben, het pakken van je tas, die op dit moment zo tjok vol zit dat je 4 man nodig hebt om deze dicht te zippen! EN een bom ontploft als ik deze ook maar even open zip). Na die tijd lekker bij het zwembad gelegen en met leuke Nederlanders gekletst (Michiel en Jeroen), waarvan Michiel in Colombia woont en zijn eigen bedrijf heeft opgestart.

Rond een of 7 in de avond nog even een salsaklasje meegepakt met een gringo of 20 denk ik. Hilarisch om iedereen zo houterig te zien dansen… ik voelde me er al helemaal goed bij (zo slecht is het nog niet met mij gesteld als ik die zo zie :P). Na de les even een douche gepakt, afscheid genomen van iedereen en de bus gepakt richting Bogota, mijn stad waar ik 5 jaar geleden heb gewoond! Vamos

2-5 VRIJ
Vrijdag kwam ik dan rond een uur of 8 aan op el terminal de autobus van Colombia… schitterend om hier weer te lopen, wat een gevoel… alleen minder leuk zonder cash. Op de een of andere manier kreeg ik nergens geld uit de muur, terwijl ik toch echt geld op de rekening heb staan (hoewel dat wel flink is gedaald ;)). Creditcard dan maar… code heb ik in mijn telefoon staan… shit heb mn iphone uiteraard nu niet…

No worries, ik heb deze online ook opgeslagen… even naar een internetcafé, zonder geld. Naja gewoon gaan zitten, kan ik hem daarna wel betalen.

Alles gaat lekker lekker lekker, ik log in, zie de code, gaat lekker lekker lekker, sprint er mee naar de geldautomaat en…..
Verkeerde code!@#$ shit nee he, bij het aanvragen van de nieuwe pas in Argentinië is mijn pincode ervan ook veranderd.. slik
Finally een taxi gepakt en 40 dollar nog kunnen wisselen bij een geldwissel kantoor. Echt blij dat ik deze 40 dollar nog had! Daarvan kon ik de taxi betalen en dan had ik nog iets van 20 dollar, 40.000 peso’s dat er natuurlijk in een oogwenk doorheen gedraaid is.
Wat bleek nu uiteindelijk, mijn pas stond van december t/m april op “pinnen in wereld”, daarna gaat deze automatisch terug naar “pinnen Europa”. Het was net mei natuurlijk dus vandaar dat het niet lukte.. pff, ik dit online geregeld en een x aantal uren later was ik weer een rijk man. (zwemmen Veldman;-)

Daarna lekker rondgelopen door Bogota samen met een Braziliaan, Roderiquez. Biertjes gedronken in de parken en ’s avonds naar zona Rosa, Zona T, waar William en ik altijd veelvuldig waren. Wat gaaf zeg om dit weer te zien, alle barretjes, de arrepa’s en natuurlijk “de Irish pub’, waar we elke vrijdag zaten. Hier heel wat pitchers, picada’s en whisky’s weggewerkt en met super leuke mensen weer gekletst. Deze avond afgesloten in een club waar ik de naam uiteraard niet meer van weet (daar had ik William altijd voor ;)) maar het was een top avond!

3-5 ZA
Zaterdag wilde ik Peter en Laura Snoeijenbos opzoeken, onze Spaans lerares van toen en haar man. Voor de tijd even in het centrum van Bogota rond gelopen, in La Candalaria. Hele groepen vrouwen die met mij op de foto wilden haha, met wel 5 camera’s … haha welcome back Machiel ;). Na wat hilarische momentjes naar de familie Snoeijenbos dus gegaan. Laura, de Spaanse lerares van William en mij, en Peter haar man. Fantastische leuke middag avond gehad, lekker wat Club colombia’s gedronken en uiteraard, Aquardiente… totdat we alweer 4 uurtjes hadden volgeklets, time to go naar mijn volgende must-do-in-Bogota: mijn favoriete plek in Colombia, “Andres Carne Res”. Taxi gepakt naar mijn hostel en binnen no time zat ik alweer mijn Braziliaanse maat in een chiva (partybus) naar Adres Carne Res. Top night!

4-5 ZO

Zondag met een lichte kater,rond een uur of 10 in de ochtend, de bus gepakt richting Emile, naar Medellin. Rond 21 uur aangekomen en om 22 uur samen met Emile aan de pils en uiteraard, Ron de Medellin! Op naar 4 weken Colombia, Panama (Catamaran) & NY Baby!!