Words can't describe - Bolivia Peru part one

Hallo liebe freunden, wie gehts es dir? Sind ihr allen gut drauf :D… haha jaja we zijn ook goed Duits bezig tegenwoordig in… BOLIVIA!!

Allereerst wil ik iedereen met klem aanraden, als je de kans hebt, BEZOEK Boliva. Wat een fantastisch land is dit zeg. Van woestijnen tot zoutvlaktes, van landschappen met mega cactussen tot de besneeuwde toppen van 6000 meter met actief vulkanisme. Van de jungle tot en met maanlandschappen, hier kan je echt ALLES doen! Def in mijn top 3 landen van LA (qua activiteiten)… al is de concurrentie sterk. Vamossss..

10-03 - MA
Jaja, het is me dan toch gelukt om voor 10 euro meer mijn reis geboekt te krijgen op dezelfde tijd, zelfde vliegtuig! 1 minuut voordat de incheckbalie sloot haha. Gelukkig dus niet 250 euro meer hoeven te betalen, dat scheelt weer een extra avondje stappen ;).
Aangekomen om 18 uur uur in Sucre waar mijn tussenlanding was…, waar ik 2 uur vertraging had. Daardoor had ik mijn pickpup naar het hostel gemist en stond ik daar in La Paz, op 4000 meter hoogte. Zelf dan maar een taxi geregeld (wel eerst even gevraagd welke save waren uiteraard) en rond 22 uur aangekomen in Loki Hostel. Direct had ik al wat last van hoogteziekte…(hoofdpijn/buikpijn) iets waar je helemaal niets aan kan doen en iedereen krijgt het… het enige is dat de een er meer last van heeft dan de ander. Aangezien ik van zee niveau (Brazilië) direct naar 4200 meter ben gegaan (niet opgebouwd) kan het voor mij nog wel eens tegenvallen. Maar even rustig aan gedaan met een paar biertjes en lekker gaan slapen.

11-3 DI
Dinsdag de stad een beetje verkend, lekker uitgeslapen en eens gekeken hoe goedkoop Boliva nu werkelijk is. Loop ik een taart boetiek in, vraag ik om het grootste stuk chocoladetaart die ik in m’n leven heb gegeten en moet 7 bolivianos betalen… 70 cent… haha, welcome in Boliva.
Moet ik hier 50 Bolivianos per nacht betalen (5 euro), met carnaval in Florianopolis was dit 40 euro (x8) en in Rio met New Year was dit 80 euro (x16)… Je kan nagaan hoe snel het geld dan verdampt… ;). In de middag Myrthe en Fleur opgezocht, vrienden uit hollandaaa, waarmee ik had afgesproken hier in LA Paz. Zij waren uit Asuncion (Paraguay) komen vliegen en zijn om 14 uur eerst maar eens gaan tukken. Ondertussen ben ik op het dakterras gaan kletsen met iedereen en lekker genoten van het uitzicht. La Paz is helemaal gebouwd op de bergen en in de vallei, wat een enorm gaaf beeld geeft. Daarnaast zie je in de verte de Andes gebergten en besneeuwde toppen, fantastisch. Ook had ik voor ons drieën een 3 uur lange quad tour geregeld, midden door alle landschappen heen. Dat wordt geweldig! In de avond hebben we me z’n 3’en uitgebreid gegeten voor 5 euro en gingen we op tijd naar bed (echt last van de hoogte).

12-3 WO
Woensdag zouden we dan om 13 uur bij het quad bureau zijn. Naïef als we waren, waren wij in de veronderstelling dat het bureau 15 min in de taxi bij ons vandaan was. Echter toen we na 20 minuten eindelijk met de taxichauffeur de exacte bestemming hadden ontcijferd op het papiertje (ja, dat kan soms echt lastig zijn) bleek het nog eens 3 kwartier rijden te zijn… Aii veel te laat dus! (zal de eerste keer zijn dan :P) Via de taxichauffeur gelukkig de agency nog kunnen bellen dat we wat later waren en hopsa, ook weer geregeld. Toch handig dat Spaans ;). Eenmaal daar kregen we echte cross motor outfit aan wat er vet uit zag. Ik zag Myrthe en Fleur nog naar elkaar kijken… ohoooooh dit kan nog wel eens hard gaan ;-) Ik kreeg een geschakelde quad onder mijn derriere wat fantastisch was. Hangend en driftend door bochten met de mooiste rotsformaties, midden door de Indiaanse/Boliviaanse samenleving heen scheuren, onbeschrijfelijk… dat je bijna vergeet te rijden… Uiteraard gebeurde dat ook even (jaja kan iedereen overkomen ;-). Myrthe reed voorop met de gids waarna hij een gebaar maakte (veel te laat) dat ze naar links moest. Ik reed erachter en wilde net gas geven om de bult op te komen, echter stopte Myrthe door het teken van de gids. Ik keek waar de gids naar toe wees en knalde tegen de achterkant van Myrthe op…. Shit, nee he… De gidsen heel wat Spaans gebrabbel dat ik moest gaan betalen… dat ze de hele tijd hadden gezegd dat ik rustiger aan moest doen (wie ikkkk?????) Grill doormidden, kappen stuk…, terwijl het helemaal niet heel hard ging (denk 30 km/u na het remmen) Naja, het is Boliva… ik ga niet meer dan 100 Bolivianos extra betalen (10 euro)… Uiteindelijk nog mooi onderhandeld met de baas en het op 50 kunnen gooien (5 euro)…, aangezien de gidsen ook te laat waren met aanwijzingen. Kijk daar komen we goed mee weg, wat een super dag!

13-3 DO
Donderdag hebben we dan even rustig aan gedaan en even gepland wat de volgende dagen te doen. Myrthe en Fleur gingen voor de zoutvlaktes, ik ben nog t/m zaterdag gebleven voor een meer dan gave hike en voor Deathroad op zaterdag.

14-3 VR

Vrijdag was dan deze hike. Met een busje naar de een vd hoogste bergen hier in Boliva, 5650 meter, met een hike van 400 meter in de sneeuw. Ik zat samen met 2 Bolivianen en 2 Fransozen in de bus en een zeer grappig uitziende gids. Samen met hen deze klim gedaan. Je hart gaat tekeer als een bezetene op deze hoogte, maar ook deze top hebben we gehaald. Nog mooi even wat oranje op de berg later wapperen om het Nederlandse gevoel te bestempelen! Conquered! Na die tijd reden we door naar Moon valley. Een gebied dat er dus echt als een maanlandschap uitziet… niet te bevatten dat wij op deze wereld zulke landschappen hebben. En dan te bedenken dat mij deze hele tour 80 Bolivanos heeft gekost, 8 euro. Love it! See the pictures!

15-3 ZAT
Deathroad… ja wat moet je je daar nu van voorstellen. Iedereen zegt dat het geweldig is, 65 km afdalen langs de gevaarlijkste weg ter wereld. I had expectations you now (Veldman)… maar wat ik hier heb meegemaakt heeft echt alles VER overtroffen.
Op een mountainbike langs kliffen, afgronden… over grindpaden en stenen, door watervallen met een uitzicht over een fantastische groene vallei waar je bijna zin hebt om in te vliegen (lees vliegen, niet vallen… ) Met jouw eigen tempo vol adrenaline balancerend op enkele centimeters van de klif… no words! Ik weet zeker dat mijn bescherm engel (mutti) het deze dag erg druk met me heeft gehad. Finally zijn er van onze groep 2 toch flink gevallen (gelukkig niet te ernstig) en ben ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Wel met een niet in woorden uit te drukking ervaring rijker! Om een klein beetje het idee te hebben wat ik bedoel, zie de video van een gopro: http://vimeo.com/89787550
KLIK DUS OP DEZE LINK

Om deze ervaring voor het leven goed af te sluiten was vandaag ook nog eens de grote opening van het nieuwe Loki hostel (Lokilokilokiiii wordt er telkens gejelt bij een adfundem). Wij in toga’s die ter plekke voor je werden afgescheurd de dansvloer op. Samen met de Israëliërs die bij mij op de kamer sliepen (zij hadden een soort nationale carnaval deze dag) hilarische momenten beleefd. Wij in toga’s, zij als Aladin, Spiderman, Superman en Woody van Toystory… verder kan je het zelf wel invullen haha.

16-3 ZO
Oef beetje brak dagje kan ik je vertellen… komt door de hoogte uiteraard ;-). Uitgecheckt en regelen dat je naar de zoutvlaktes gaan. Uiteindelijk was dit toch wat te veel gehaast (vooral met zo’n avond ervoor ;)) en besloten een dagje later te gaan, want ik wilde ook nog even het vrouwen worstelen zien hier (ja dat lees je goed). Wij de bus in. Verwachtingen van lilliputters die in de benen bijten van een grote Bolivaanse vrouwen gaan we vol verwachtingen de bus in, terwijl wij ondertussen de hotdogs en popcorn verorberen…. Oefff… na mijn overtroffen verwachtingen van de deathroad was dit toch wel wat onder onze verwachtingen… Een spel van American wrestling (nep worstelen) door Boliviaanse vrouwen en mannen, wat zo slecht werd geacteerd dat het achteraf wel weer grappig was. Moet je ook meegemaakt hebben haha. Enorm grappig hoe het publiek in deze show op ging!

17-3 MA
Ik had besloten om na de 2 onwijs dure maanden in Brazilë en Argentinië, waar we leefden als Kingz amongst men.. nu toch maar weer terug te gaan naar de realiteit… Niet leven als een vakantieganger, maar ook echt als een reiziger. We hadden dan ook een semi cama geboekt (dit houdt in stoel op 110 graden voor slapen) ipv een Cama (bed, 160 graden of zelfs de Suite-Cama met champagne waar je geheel horizontaal kon). Hierdoor ook echt de meest shitty busride ever gehad… 12 uur lang werden we door elkaar geschud als een pakje opklopslagroom van de Aldi. Yep, dit is ook reizen ;).

18-3 DI
Jaaaa da sind wir schon da in UYuniiiii. Gebroken en gesloopt stappen we uit de duivelse rit naar Uyuni, rond een uur of 6 in de ochtend. Bitterkoud stap je uit in een verlaten stad, die je kent van de Western movies. Ik zat bijna de wachten op twee cowboys die tegenover elkaar komen te staan en het wapen trekken…
Marlon “Ich muss schon richtig voll scheisen!!” 10 minuten later…Oh da war denk ik schon meine beste käcke im leben… “haha, ja hoor de duitsers zijn niets anders dan Nederlandse mannen… altijd valt over dit onderwerp wel even te praten in de ochtend haha
In de Jeep/Landrover richting de zouvlaktes… fantastisch en bijna weer niet te omschrijven hoe prachtig dit eruit ziet. 12.000 km² zoutvlakte, de grootste zoutvlakte van de wereld, op 3600 meter hoogte. Dakar heeft hier 3 maanden geleden plaatsgevonden, maar ik kan me er gelukkig een mooie voorstelling van maken. Witte zoutvlaktes zover het oog rijkt. Hostels gemaakt van zoutblokken en cement… in Marlon’s woorden… “waaauw”. Nog even hele speciale filmpjes en kiekjes gemaakt die ik jullie snel laat zien. Hierna reden we verder naar het vissers eiland of Isla Inca Wasi, waar ineens een eiland opduikt in de grote witte woestijn met enorme cactussen. Enorm gaaf om te zien ook.
Verder wilde ik heel graag de Sundown zien en ik had onze groep snel weten te overtuigen. Ik dus even een dealtje gemaakt met de chauffeur en dat ik hem rijkelijk zou belonen (uiteindelijk hebben we dat ook gedaan, voor hem althans… 20 Bolivianos de man, 120 totaal, 12 euro, 2 euro p/p). GRANDIOOS wat kicken. Weerspiegelingen van de zon en de wolken in het kleine laagje water dat op grote vlaktes van het zout ligt, waardoor gesmolten goud eroverheen lijkt te stromen. De bergen, de zoutvlaktes… A-MA-ZING!!!

Deze dag zijn we gaan slapen in een hotel van zout met heel wat Israëliërs. Er zijn hier zoveel, omdat zij 3 jaar dienstplichtig zijn en het leger in moeten. Na deze 3 jaar gaan ze allemaal reizen. Dus maar flink met ze gekletst, maar daarvoor moest er natuurlijk ook even wat bier worden gehaald in de middle of no-where. Ik mezelf maar opgeofferd samen met een Israëlische dame, en twee van onze groep. Met z’n 4en ongeveer 20 minuten gewandeld in het pik en pik donker naar een klein huisje waar je bier kon halen. Toen we naar boven keken was daar the milkyway die ik nog nooit zo scherp en helder heb gezien. Again, no words and no pictures (niet op de foto te krijgen). Doordat er totaal geen lichtvervuiling is heb je echt een fantastisch uitzicht. Ik kan er met geen woorden meer bij, wat een diversiteit in dit land! Daar moet op gedronken worden!
 
19-3 WO
5 uur opstaan (jaja, t gaat allemaal niet vanzelf hier ;), uiteraard verslapen we ons allemaal. De chauffeur een beetje geprikkeld, gaan we vroeg richting onze volgende bestemmingen, de Lagunas. Door alle mineralen die in de grond en in het water zitten nemen de lagunes de mooiste kleuren aan en kan je hele groepen flamingo’s zien (wat wel onwijs stinkt btw). Verder hebben we onwijs gave rotsformaties gezien en vulkanisme (see the pictures) Rotsblokken van 10 tot 15 meter hoog, door gletsjers miljoenen jaren geleden neergelegd. Hier kon je fantastisch mooi over heen lopen, klimmen en uiteindelijk nog een enorme jump gemaakt die we op de foto hebben weten te krijgen, Awesome!

Toen we vervolgens weer verder reden kwamen we een kleine struisvogel tegen, 200 meter verderop. Tim en ik bedenken ons geen moment en sprinten achter t beestje aan met de go pro camera. Ik ging als een speer achter t beest aan, maar op een gegeven moment was t “meeeep, meeeep….. ik had geen adem meer op deze hoogte en daar ging ie (hillarisch filmpje), deze krijgen jullie bij thuiskomst te zien.
’S Avonds bij aankomst in het volgende zout hotel hadden we de keuze om te douchen, koud te douchen. En als ik koud zeg dat bedoel ik ook echt koud! Neem voor je ijswater dat weer op het punt staat te bevriezen, op 4000 meter hoogte!!! Oeeeeeh nou die shampoo kan er niet snel genoeg uit kan ik je vertellen haha. Na de douche een onwijs gezellige avond gehad met een mannetje of 40 die dezelfde tour deden. Rum, bier, …..

20-3 DO
Echter is dat niet zo gezellig wanneer je 4 uur moet opstaan haha… naja al m’n moed bij elkaar geraapt en maar gaan… elektriciteit doet het niet… Onnee… inpakken in het donker (not again!! ik krijg even een flashback naar het tafereel dat in Sao Paulo afspeelde ;)
Ik in de Jeep en serieus heb ik het nog nooit zo koud gehad (naast de 5 minuten onder de douche de vorige ochtend. Het was een graad of 6 onder nul, maar op 4000 meter hoogte en wind… een kappotte verwarming in de auto! heerlijk knus tegen elkaar aan in de auto maakte het nog net dragelijk.

Het was zelfs zo koud dat wij vervolgens bij vulkanische geisers komen die niemand van ons nog ooit in zijn of haar leven had gezien… en we serieus niet uit de auto wilden om foto’s te maken. Uiteindelijk toch maar gelukkig gedaan, wat vet!

Daarna gingen we door naar de warm water bronnen, waar we uiteindelijk met onze rechter teen er probeerden in te komen. Maar net als 4 jaar terug in Colombia is dit gruwelijk veel voor je lichaam (William jij weet t vast nog wel ;)). Uiteindelijk heerlijk ontdooien met een meer dan fantastisch uitzicht, stoom, flamingo’s….zon…
Daarna de auto weer in (gelukkig nu opgewarmd en met zon) een enorme rit gemaakt van 6 uur door deze prachtige landschappen. Weer prachtige rotsformaties waar we maar al te graag even in wilden klimmen, althans ikzelf. Als een ware Silvester Stallone uit Cliffhanger klom ik binnen no time tussen 2 enorme rotsblokken omhoog… tja en daar sta je dan… hoe weer omlaag deze 15 meter… slik… dat was ff spannend maar dat hebben we ook weer overleefd ;)

Daarna kwamen we bij soort hobbitlandschappen (ik zag LOTR zo weer voor mijn ogen gebeuren... You shall not passss ;-)). Later stonder er vele lama’s/paca' s in vele getalen te grazen. Voor de Go-pro movie samen met Tim achter die beesten aan, niet te filmen (wel gelukt) wat mooi was dit.
Uiteindelijk waren we rond 4 uur in Uyuni aangekomen en ’s avonds de nachtbus naar La Paz gepakt. Ik heb wat weken nodig om al deze indrukken te verwerken!

21-3 VR
Vervolgens kwamen we vrijdag in de ochtend aan in La Paz. Mijn nieuwe duitse vrienden Tim en Marlon bleven nog een dagje in La Paz, waarna Marlon een dag later naar Cusco zou gaan, waar ik hem weer zou ontmoeten. Ik naar Lagoa Titicaca, Copacabana, het hoogst gelegen grootste meer ter wereld, 8340 km² op 3800 meter hoogte. Samen met 2 andere duitsers, dit keer echte hippies van 20 en 21 jaar oud die echt op budget aan het reizen waren. Enorm leuk om daar even mee te zijn. In de avond aangekomen en vrijwel direct besloten om een berg op te klimmen om de zonsondergang te zien, en jaa hoor je raad het al… wat een geweldige kleurencombinaties konden we zien over dit enorme meer! Ook daar moest wel de prijs voor worden betaald, want 1 uur klimmen omhoog met schemering is nog te doen… maar omlaag in het donker met 1,5 zaklamp…. Haha, wat een avontuur!

22-3 ZA
Zaterdag vroeg in de ochtend weer uit de veren met weinig energie… ik voelde me ook niet al te lekker maar ik er is maar één ding dat ik deze trip BEN en blijf, GEZOND. Dus gewoon 4 uur lang gehiked van het noorden naar het zuiden samen met 3 Brazilianen en inmiddels een groep van 4 duitse hippies. Onwijs mooie hike en uitzichten, ook hier weer. In de avond bus gepakt naar Cusco (Peru) waar ik Myrthe en Fleur en Marlon nog wilde ontmoeten. Nadat we door de douanes waren gechecked moesten we overstappen op een andere bus.

Vervolgens wachten en wachten, vragen en nog eens vragen waar de bus bleef werd er telkens gezegd dat deze er aan kwam. Toch had ik er een vreemd gevoel bij, aangezien er slecht 2 mensen met mij stonden te wachten. Finally bleek dit ook te zijn, aangezien de bus ZONDER ons was vertrokken. Nee he, sta je daar op een uitgestorven busstation net over de grens in Peru. Gaat niet gebeuren! De vrouw van de busmaatschappij de bus bellen, die was 25 minuten verder op al. Wij (lees 2 fransen en ik) in de taxi erachteraan en uiteindelijk de bus nog weten te pakken, bam!

23-3 ZO/MA
Zondagochtend aangekomen in Cusco, naar Loki hostel gegaan. Daar weer gemeet met Marlon (mijn reisvriend van de Salar Uyuni tour en ff wat biertjes samen gedronken. Ook hoorde ik van mijn Nederlandse reisvrienden waarmee ik de deathroad heb gedaan dat zijn niet in Cusco waren, maar in Arequipa waar Werelds diepste Canyon ligt en waar je Condors kan zien…. Zijn gingen daar een 2-daagse hike doen. Aiii dat klikt ook wel heel gaaf! Helaas waren Myrthe en Fleur nog niet terug van hun hike op de machu pichu, dus had ik besloten om niet in Cusco te blijven maar naar Arequipa te gaan. Maar helaas, doordat er een staking was, was het onmogelijk om daar te komen. Geen bussen, geen vliegtuigen en Diede en haar vrienden zouden dinsdag ochtend al om 3 uur ’s ochtends worden opgehaald. Maar dan heb ik een regel “everything is possible”! Mindset on! Tegen beter weten in pak in mijn tas in, stap in een taxi naar het busstation om 16.15 uur, waar ik van de taxichauffeur net hoor dat de staking om 16.00 uur is opgeheven (terwijl deze nog de hele nacht zou duren). Haha dat bedoel ik! Op het busstation loop ik wel langs 15 lokketten waar alle bussen pas na 20.00 uur vertrekken, en pas om 8 uur aankomen in Arequipa. Bij het laatste loket is er dan een bus die om 16.30 vertrekt en om 5 uur in de ochtend aankomt in Arequipa… Shit nog steeds te laat. Vervolgens zie ik op google maps dat de bus een punt kruist waar de 2daagse tour van de canyon ook langs komt. Ik met hem overleggen hoe laat hij daar is en of ik daar uit kan stappen… en dit kon! Er was daar alleen maar een controlepost en verder helemaal niets. Rond 2 uur in de nacht zou ik daar dan zijn en het was er niet bepaald veilig volgens de agency waar we de 2 daagse tour konden boeken. De vrouw zegt nog “is he really doing it??”… haha JA ik ga dat doen! Het busje zou me dan rond een uur of 4 op komen pikken. Ik moest er dus 2 uur zien te overleven… Let’s do it!

25-3 DI
Haha toch gehaald, sta je dan om 2.30 ’s ochtend op een controlepost in de middle of no-where.. (echt he-le-maal NIETS meer dan een controle post en een klein winkeltje) en bitter koud! Ach… dan moet je het beste maar van maken toch. Bakkie koffie getrakteerd aan de hele controle post van 6 controle ambtenaren voor eur 2,30… waarna er een lekker vuurtje werd gemaakt voor me haha, fantastisch! Vervolgens heb ik echter geen bereik en de enige telefoon die er was niet werkend. Leuke uitdaging! En 1 uur en 20 minuten later komt er een busje aanrijden in een stikke donker… Een man stapt uit… Ma…MAa…Chel….Matjeel….?? BOEM, gelukt! Weer het onmogelijke mogelijk gemaakt! Here we go!

Rond een uur of 6 een ontbijtje gepakt in het nationaal park en toen 2 uur door naar de diepe Canyons. Wat je hier toch ziet is zo overweldigend. Zulke machtige bergen met alle kleuren van de ertsen die erin zitten, waarboven 3 meter grote condors zweven… prachtig! Je kan zover kijken als je wilt in de diepe diepe Canyons, die diepsten van de wereld! Hierover hebben we 10 uur gehiked tot we bijna niet meer konden en zelfs achterwaarts de berg af moesten om onze knieën te besparen. Midden in de Canyon lag ons hotel, geweldig.

26-3 WO
04.30 uur, wakker worden en zonder ontbijt staan we om 5 uur klaar om uit de Canyon te klimmen in 3 uur. Maar aangezien het de 26e maart was, de verjaardag van mam wilde ik iets speciaals doen voor haar. Besloten om in één stuk door de Canyon uit te klimmen en als eerste boven te komen. Aardig lastig, als er al een stuk of 10 groepen zijn begonnen. Maar wat ik in mn hoofd heb gaat lukken en daar ging ik… zwetend, hijgend, heartbeat van de hoogte en maar door en door, even van het uitzicht genieten en weer door… ah daar is de top, bijna….. nee toch niet, de volgende volgensmij….. shit NOG niet… daar??? YES, voordat de zonnestralen over de berg kwamen was ik er aangekomen, 1 twee uur ipv 3, iedereen voorbij! Deze was voor jou mam! BOEM

Na de tijd, toen de hele groep ook boven was zijn we doorgelopen naar een restaurantje om lekker te eten en vervolgens zijn we terug gereden naar Arequipa. Ondertussen nog gestopt bij heerlijke warmwaterbronnen om ons even te verwennen. Diede, Sarah en haar vriendinnen pakten terug in arequipa hier de nachtbus terwijl ik nog even een dagje ben gebleven om alle indrukken te verwerken en van de stad te kunnen genieten. De dag daarop zou ik ook de bus pakken naar Cusco, voor de Pachu Pichu!

Comming up, Iquitos (Peru), de Jungle diep diep in de Amazone (nabij Leticia), waar ik altijd al heen wilde toen ik met William in Colombia zat. Slangen, Luiaarden, Anaconda’s, piranha’s ….hier ben ik nu net van terug (dus ik heb het overleefd)! Nu op naar Equador! Vervolgens naar waar mijn hart ligt, Colombia!! en Panema (samen met Emile). Er gaat dus nog heel wat moois komen!

Nos vemos amigos!

Miguel