#The wolfpack is back #Kings among Men
Door: Miguel
Blijf op de hoogte en volg Machiel
23 Maart 2014 | Argentinië, Buenos Aires
Dagboek 3 – #The wolfpack is back #Kingz amongst Men
Hola Amgios, que tal? Tienen un poco frio alla? ;)
Sorry voor het late posten van dit volgende hoofdstuk, maar op de een of andere manier heb je tussen al dat reizen gewoon haast geen tijd om echt even (min een dag) voor te gaan zitten. (haha ja ik weet wat jullie nu denken, wat jij geen tijd?? Nee… echt! zoveel te doen hier! Here we go, vamos!
Afgelopen keer was ik gebleven bij mijn terugkomst van el campo, het platte land net buiten la ciudad principal, in BA. Hier was ik mooi heen gegaan omdat ik toch moest wachten op mijn pakketje die in BA aan zou komen op donderdag. Het plan was daarna om vrijdag/zaterdag het vliegtuig te pakken richting het zuiden, Ushuaia. Dit kon ik echter alleen doen, als mijn pakketje aan zou komen. Donderdag zou dat dus dag zijn… Maandag (3-2) had Fedex het pakketje opgehaald, Dinsdag was het al in America en Woensdag ochtend was het al in Buenos Aires… het gaat lekker lekker lekker... Dacht ik…. NIET dus…
Donderdag gebeurd er niets op track&trace van Fedex en vrijdag begin ik te bellen wat er aan de hand is. Fedex geeft laat antwoord en zegt “sorry, we kunnen Fedex Argentinië niet meer bereiken omdat het weekend is, maandag ben je de eerste” ..!@#$Gloeiende!! Gelukkig had ik een voorgevoel dat ik m’n vlucht NIET moest boeken, maar door dit geintje zou ik weer moeten wachten. Gaan we niet doen, plan B (of onderhand plan X)! Ik stuur een berichtje naar een maat van me die ik heb leren kennen in BA, Munnee. Een Engelse kerel van 31, enorme fitness guru die eruit ziet als Mike Tyson, met een fantastisch engels accent (Do yo need a bo-A-le of w-A-er, (Hans H, Emile, Klaas, you know what I mean ). Hij zit nu in een badplaats 500 km verderop zit in Argentinië, Mar de Plata. Op zijn manier zegt ie “dude, it’s massive here. The beaches, the weather, the waves…It’s living like Kings among men! Geen moment navdenken, just do it! Go with the flow! Ik op de bonnefooi naar “el terminal de autobus”, waar ik er achter kwam dat je dat niet moet doen in Argentinië… en 4 uur moest wachten… Gelukkig dan wat tijd om te skypen met hermanito (boertje)lief Jordy en schoonzusje Jen. Ondertussen ook de meeste luxe stoelen uitgekozen en gaan. In de bus was het idee om weer even goed Spaans bij te gaan leren, kom ik naast een Spaans lerares te zitten haha. Toeval??!! Geweldig, alle verschillende tijden met haar besproken, flink gekletst en binnen no time waren we al over! Vrijdagnacht met Munnee naar een fantastische beach club gegaan Samsara. Heerlijk dansen tot zonsopgang waarbij de dj als eerste in het daglicht komt te staan. Genieten in het kwadraat met een heerlijk biertje en Argentijnse muziek en/of lekkere house. Ook hier een grote groep Argentijnen ontmoet die het op hun beurt weer zo gaaf vonden dat wij hier waren (op deze plek komen niet veel reizigers) dat ze ons overal mee naar toe namen. De mooiste stranden, werden we bij hen thuis uitgenodigd, gingen we naar nog mooiere clubs (Sobremonte/Casetta) met allemaal “pistas al furea” aka “openair dansvloeren” waar je heerlijk tussen de palmbomen staat de dansen, omhoog kijkend naar de sterren. Mago, een van de Argentijnse vrienden had dan óók nog een enorm grote rode Ford waarmee we overal naar toe reden. Letterlijk overal, ook naar/over/in het strand waar we er uiteindelijk mee vast kwamen te zitten haha. In zijn auto had hij een enorme Pioneer installatie ingebouwd waar de meeste geweldige muziek uit kwam. Niet te doen zeg, wat een bas! Wat ben ik blij dat ik naar dit Ibiza van Argentinë ben gegaan, love it! Op zaterdag en zondag zijn bij ons nog twee Australiërs aangehaakt (the ozzie’s) en twee nieuw zeelanders (the kiwi’s). We hadden nu dus een groep met 1 Engelsman, 1 tukker, 2 ozzie’s en 2 kiwi’s = Un mixto muy malo! Allemaal met dollars/ponden en euro’s – living like kings among Men. Met dit groepje en met onze nieuwe Argentijnse vrienden deze week tot een fantastische week gemaakt. Wat heb ik gelachen om die Australiërs met die fantastische accenten from down under, met hun enorme droge humor. Het wordt al helemaal mooi als Munnnee met zijn Engelse accent en wat biertjes verder Spaans probeert te praten… pff ik kwam niet meer bij! Na 1 week hier te zijn geweest was het weer tijd om mijn reis voort te zetten en te proberen mijn pakketje op te halen.
Eenmaal terug in BA viel ik met mijn neus in de boter, want er ligt al 2 uur 20 kilo vlees te garen op “el Asado” aka BBQ!! De tweeling broers (Ivan & Sebastian) die eigenaren zijn van het hostel en inmiddels dikke vrienden van me zijn wisten dat ik “thuis” kwam, haha, Nice!! Die vrijdag niet meer veel gedaan (behalve uitbuiken) want voor de dag erna moest er veel geregeld worden.
- tomorrowland tickets bemachtigen
- pakketje ophalen bij de douane
- ipod regelen (ook kapot)
- geld regelen (lees verdubbelen)
(jaja, het is niet alleen maar reizen hoor ;))
15-2 zat
Vandaag wakker geschrokken, hoe laat het is het? (lees: ik heb geen tel en geen horloge op dit moment).. Few, 12 uur, nog 1 uur te gaan voordat tomorrowland is de voorverkoop gaat. Even communiceren met de boys thuis hoe we dit gaan aanpakken, koffie’tje halen en paar lekkere broodjes kip en we zijn er klaar voor. Oeh wat is dit spannend… en dan het moment van de waarheid, allemaal inloggen op het afgesproken tijdstip, honderdduizenden mensen over de hele wereld drukken op de knop om tickets te bemachtigen …..en wie gaan ze krijgen.. BAM, wij dus! 12 tickets haha, damn wat was is ik blij, gelukt!
Dan kan ik nu het pakketje regelen … eh nee, dat kan helaas niet. Op zaterdag zijn ze gesloten !@#$%^^%$... GLOEINDEEE….even tot 10 tellen, het is Argentinië…. Okey, dan de week erop maar, want wij pakken de bus naar Mendoza (tegen de grens van Chili) voor 4 dagen, samen met de ozzies.
16-2 Zo/ma
Deze zondagnacht in de meest luxe bus weer gezeten, eigen tv schermen, stoelen horizontaal, champagne en rode wijn worden rondgebracht haha… heerlijk reizen zo. Eenmaal aangekomen in de ochtend zagen we prachtige bergen, besneeuwde toppen, the Andes! Wat een ander landschap, wat onwijs mooi. Aangekomen in het hostel, ingechecked en zelf een winetour georganiseerd. In een taxi gestapt en met google maps zou het goed moeten komen… ja uhuh… de beste man wist totaal niet de weg en we reden al op de weg richting CHILI toen we deze beste man even topografie les moesten geven.. uiteindelijk 3 uur in de taxi gezeten en de beste man 5 euro gegeven en hem vriendelijk bedankt voor het missen van 3 uur kwalitatief wijnproeven ;)
Uiteindelijk kwamen we aan op de plaats van bestemming, winery Campeche. Eenmaal hier waren we net te laat voor een grote tour die al gestart was en we konden pas over 2 uur de volgende tour doen. Uiteraard werd ik weer naar voren geschoven om het toch voor elkaar te krijgen (de jongens hebben het hier ook door ;-)) en binnen 10 minuten kregen we een eigen tafel met 4 wijnsoorten en een beetje uitleg. Uiteindelijk zaten we daar triomfantelijk wijn te “proeven”, toen de grote groep mensen van de tour aankwam. Ook zij kregen 4 wijnsoorten, met ongeveer 30 man, zeg eens 20 flessen wijn… die allemaal half leeg waren nadat ze vertrokken. The Ozzies bedenken zich geen moment en wisselen onze flessen om met die wat zij hadden achtergelaten… dit trucje vonden we maar al TE gezellig en hebben deze nog een keer of 3 herhaald… met als resultaat dat we ALLE wijnen, t/m de duurste hebben “geproefd”… rollend en lachend naar huis haha.
18-2 di
Na een maar al te goede nachtrust op al die heerlijke rode wijntjes hadden we vandaag een Horse driving Sunset gepland. Eenmaal daar een fantastische trip gemaakt op de paarden, met zonsondergang en op het einde een heerlijke bbq (damn I love this country). Wat mooi was, toen de paarden werden toegewezen aan ons werd ons gevraagd wie er al ervaring had met paardrijden. Ik twijfelde nog om het te zeggen (soort spider sense) maar stak mn hand op (tja straks krijg je een pony toegewezen, dat wil je ook niet :P). Toen ik in een groep van 20 de enige was had ik toch even mn twijfels haha…Ik zei dat ik vorige week nog paard had gereden, maar dat het niet veel voorstelde… (om toch mezelf een beetje in te dekken). Hier werd echter niet meer naar geluisterd en de vrouw wees naar een paard waar je bang van werd.. slik… Naja laten we maar eens proberen dan. Ik erop klauteren (letterlijk echt een groot paard) en binnen no time wil mijn paard alleen maar voorop galopperen en haalt ook de gids in. Uiteindelijk kon ik haar redelijk temmen, maar wist ook dat ze mij met het grootste gemak er vanaf kon gooien. Uiteindelijk liet ik haar gaan en dit was fantastisch! Als een ware lukcy luke in galop trotseerden we de toendra vlaktes, A-MA-ZING!. Als ik een Go pro had gehad dan had je denk ik een geweldige video gehad, want dit was gaaf en eng tegelijk.. Het zadel stond na 5 dagen nog steeds in mijn handpalm gedrukt, dus dat zegt genoeg denk ik ;). Uiteindelijk hoorde ik van de gids dat ik op het paard zat van de range eigenaar. Die werd normaal niet gebruikt, maar omdat onze groep zo groot was werd zij voor de “ervaren” mensen gebruikt… eeehhh, juist ja… - laten we maar zeggen – we hebben het weer overleefd :D. Deze dag afgesloten met heerlijke wijntjes en een meer dan fantastische bbq.
19-2
De volgende dag wakker geworden met enorme spierpijn en een 3 uur lange rafting voor de boeg, Helaas hebben we hier weinig foto’s van maar de ervaring was fantastisch. Veel waterversnellingen of dropdowns waarbij we allemaal snel “al dentro”(naar binnen moesten duiken in de boot), en wanneer we dit overleefd hadden de peddels omhoog “Celbrationnnn” Colombiaanse herinneringen kwamen snel naar boven, al was dit wel wat beter georganiseerd (jordy, velmdman, martijn…;).!!! Daarnaast een onwijs mooi toendra klimaat wat je perfect kan bekijken als je door de gebergten heen slingerd. Zoals de Ozzies zeggen “UNREAL” – thats the exact word for it.
20-2 do
De volgende dag hebben we een Wine tour zelf gedaan met ons 6en. Bekenden opgezocht van Bryan, en zodoende waren wij de eerste gasten van een nieuwe “bodega” aka “winery”. Daardoor kregen we uiteraard weer veel privileges waardoor ook deze dag weer fantastisch was. Wat een heerlijke wijnen en hoe gaaf om ze te herkennen. Je gaat het nu niet meer relax vinden met mij een wijntje drinken, want ik blijf er over praten haha. Met flink wat rode wijn in ons bloed ’s avonds de bus terug gepakt voor een nachtbus naar Buenos Aires. Dit was een ultiem grappige busrit, omdat we ook nog 3 flessen mee hadden in de bus (see the picture, helaas wazig maar zegt genoeg…. uiteraard weer heerlijk geslapen.
21-2 vrij-zo
Eenmaal aangekomen in BA, hebben we een heerlijk hotel geboekt voor 4 dagen. Overdag hebben we Monika opgezocht, een spaans klasgenoot van mij en Mike in Mexico die nu in BA woont. De volgende twee avonden/nachten zijn we naar Ultra Music Festival geweest, waar onder andere Hardwell, Tiesto, Niki Romeo, Paul van Dyk en vele andere Nederlandse top dj’s waren. Met Monika, onze toppers (Munnee, Christelle, Duane en ik ) en de vrienden van Monika wezen stappen en de Argentijnen gek gedanst, een geweldige ervaring om dit samen met al deze duizenden Argentijnen te delen. Zondag heerlijk gegeten bij Don Julio, weer een van de meest lekkere biefstukken gegeten.. Verder heerlijk genoten van het hotel, bij het dakterras met zwembad, bijkomen van het geweldige festival.
23-2 ma
Jaja, vandaag is het dan eindelijk paketjesophaaldag! 6 uur lang in de bus (3 heen en 3 terug), geen Engels sprekende mensen, dit wordt leuk. Van kastje naar de muur nemen ze hier echter wel heel letterlijk. Hokje 1 naar hokje 3 voor een paraaf, naar hokje 2 voor een stempel en zo ging dat nog 30 keer (serieus niet overdreven). Ik moest zelfs van hokje 2 naar hokje 3 (zelfde ruimte) waar dezelfde persoon zat, maar dan ging zij naar het andere bureau om daar vervolgens een stempel te zetten (echt niet te doen). In the end moest ik nog wel 600 pesos bij betalen (60 euro) voor het bewaren van het pakketje door Fedex.. naja blij dat alles in elk geval weer is!
24-2 di
Vandaag heerlijk uitgelslapen in het hotel, uitgechecked en een laatste bbq met de broers van het hostel gepland. Bijna een emotioneel afscheid, aangezien we nu elkaar bijna een maand al kennen en veel hebben ondernomen met elkaar. Ook heb ik mooie business ideeën met ze besproken over hoe ze meer geld kunnen verdienen met hun hostel. Daarover waren ze zo enthousiast dat ze graag met mij nieuwe hostels willen opzetten. Dus mensen, ik heb wat investeerders nodig (5-10k) en dan hebben wij straks een hostel in Argentinië die we af en toe verplicht moeten bezoeken natuurlijk ;) Door de gezellige bbq uiteindelijk laat de taxi gepakt en nog nét de bus kunnen halen (we moesten er een uur van te voren zijn ivm een internationale bus (Argentinië naar Brazilië) ivm controles etc… wij waren er 5 min NA vertrektijd ahha… whoeps… maar even de “ik habe es nicht gewust” – Gringostyle – face opgezet (van Arjan geleerd) en netjes in de bus beland. Munnee (Engeland), Duane & Eddy (kiwi’s) and me, Carnavaaaaaal.
25-2 wo
Woensdag de hele dag in de bus gezeten, geslapen, gelezen, Spaans geleerd en vooral een verkrampte nek gekregen – een nekkussen is een must met dit soort reizen!
26-2 do
Aankomst Floripa 4 uur, nergens geld te verkrijgen vanwege carnaval, best lastig zonder geld kan ik je vertellen. Geld geleend van het hostel en de taxi nog net kunnen betalen. We kwamen wel in het meest fantastische hostel ever terecht, Barra Beach club. Tegen de bergen aan gebouwd, geheel in stijl midden in de tropen en een strand voor de deur, niet te doen wat mooi. Heerlijk gerelaxt, gesurft, stilte voor de storm…
28- zat-zo-ma-di-wo
En die storm kwam. Poolparty P12 met dimitri & mike vegas, wat echt meer dan fan-tas-tisch was (dit keer hebben de foto’s). Carnaval streetparty madness meegemaakt. De dag erna naar Green Valley met Armin van Buuren geweest. De rit er heen was alleen al was geweldig. Doordat het carnaval was hebben we er 4 over gedaan, en ik met 2 kerels en 6 meiden uit Canada in de bus… het leek wel als of ik in de film “white chicks” was terecht gekomen, wat heb ik gelachen in deze echte dames rit. Als klap op de vuurpijl heb ik iets fantastisch meegemaakt bij Stevi Oaki. Hij gooide 2 luchtbedden van 2 bij 2 op het publiek waar 2 dames op gingen. In mijn ooghoek zag ik dat een er snel af ging vallen… Ik bedacht me geen moment, sprong op het podium, sta naast Stevi Oaki en hij maakt een gebaar… go for it! Ik neem een aanloop, spring over het publiek 1,5 meter en land op het luchtbed en blijf er minimaal een halve minuut op “surfen”… wauwww! Na de Carnaval waren we echt gesloopt, zijn we nog echt gaan surfen en hebben we heerlijk vd stranden genoten, sterren gekeken en zaterdag onze laatste stapavond ingeluid – the wolfpack is back!
Zo
Zondag vd laatste stranddag, laatste ACAI (dit is toch echt te lekker) en nu echt een afscheidsknuffel met m’n reismaten. 5 weken met Munnee en 4 weken met de Kiwi’s gereisd en deels met de ozzie’s. Fantastisch, friends for live! Waarschijnlijk ga ik ze nog snel tegenkomen, wie weet wanneer. Om 18.20 de bus gepakt om vervolgens 20 uur de bus naar Sao Paulo te kunnen nemen. Echter was er zo’n enorme vertraging dat de rit van 40 min nu een vertraging had van 2 uur! Slik daar gaat mn bus… en als ik geen andere krijg, dan is mn vliegticket a 240 euro ook weg! Een beetje stress in de bus, maar me er al snel bij neergelegd. Mindset – ik krijg een andere bus, met een goede plek, zonder bij te betalen over 30 min (zodat ik nog even wat kan eten). Ik ga naar het loket en ja hoor, de lieve dame regelt het even voor me en binnen 10 minuten zat meneer aan een heerlijke hamburger + een lekker koude pils. Op naar Sao Paulo, op naar Boliva, op naar La Paz!
Ma
Maandag ochtend, 2 uur later als gepland kom ik op Sao Paulo, “la Tete busterminal”. Ik moet dus nog naar het International Airport, GRU. Ook een transfer daar snel geregeld en om 11 uur ‘s ochtends sta ik op het airport. Alleen nog even m’n ticket printen en dan kunnen we gaan. Alles gaat nog steeds lekker lekker lekker… ik vind een veel te dure internetshop en log snel in op m’n mail voor de ticket… is het eerst wat in mn gezicht springt “annulering gereserveerde ticket”… Ga je niet menen! Ik snel lezen en blijkt dat ik een reservering had maar nog geen “conformation” en dat gate1 (mijn bookingswebsite) het niet voor elkaar kreeg de ticket bevestigd te krijgen! Ik krijg netjes mijn 235 euro terug gestort… daar hebben we wat aan, sta je dan met je bepakking op het vliegveld in Sao Paulo. Nog even snel gekeken wat vliegtickets kosten en die waren meer dan 500 euro nu, en pas over 2 dagen… Oefff dat kan niet de bedoeling zijn! Here we go again, maar doen alsof ik van niets weet, “gringo style” en gewoon inchecken. Of dat gaat werken lees je snel in het volgende deel…;)
Comming up, Dead Road mountainbiking (6 uur lang afdalen langs de gevaarlijkste weg vd wereld), quad rides, hiking to 6000 meters in de sneeuw, de zoutvlaktes, Machu picchu… many more
ps, dit zijn foto's die ik verzameld heb, niet van mijn eigen camera. Nu ik de mijne weer terug heb heb ik minder dan 3 weken al 3000 foto's geschoten... no worries, you will be amazed what I captured, awesome Boliva is coming soon!
Miguelito (mexico)
Micheal (duitsland)
Miguel (Colombia en rest van LA)
Locker (op z’n duits krullen…)
Bon Jovi (nieuwe naam na de tour op de zoutvlaktes)
Ken dol (trip in argentinië)
en nog veel meer bijnamen ;)
Hola Amgios, que tal? Tienen un poco frio alla? ;)
Sorry voor het late posten van dit volgende hoofdstuk, maar op de een of andere manier heb je tussen al dat reizen gewoon haast geen tijd om echt even (min een dag) voor te gaan zitten. (haha ja ik weet wat jullie nu denken, wat jij geen tijd?? Nee… echt! zoveel te doen hier! Here we go, vamos!
Afgelopen keer was ik gebleven bij mijn terugkomst van el campo, het platte land net buiten la ciudad principal, in BA. Hier was ik mooi heen gegaan omdat ik toch moest wachten op mijn pakketje die in BA aan zou komen op donderdag. Het plan was daarna om vrijdag/zaterdag het vliegtuig te pakken richting het zuiden, Ushuaia. Dit kon ik echter alleen doen, als mijn pakketje aan zou komen. Donderdag zou dat dus dag zijn… Maandag (3-2) had Fedex het pakketje opgehaald, Dinsdag was het al in America en Woensdag ochtend was het al in Buenos Aires… het gaat lekker lekker lekker... Dacht ik…. NIET dus…
Donderdag gebeurd er niets op track&trace van Fedex en vrijdag begin ik te bellen wat er aan de hand is. Fedex geeft laat antwoord en zegt “sorry, we kunnen Fedex Argentinië niet meer bereiken omdat het weekend is, maandag ben je de eerste” ..!@#$Gloeiende!! Gelukkig had ik een voorgevoel dat ik m’n vlucht NIET moest boeken, maar door dit geintje zou ik weer moeten wachten. Gaan we niet doen, plan B (of onderhand plan X)! Ik stuur een berichtje naar een maat van me die ik heb leren kennen in BA, Munnee. Een Engelse kerel van 31, enorme fitness guru die eruit ziet als Mike Tyson, met een fantastisch engels accent (Do yo need a bo-A-le of w-A-er, (Hans H, Emile, Klaas, you know what I mean ). Hij zit nu in een badplaats 500 km verderop zit in Argentinië, Mar de Plata. Op zijn manier zegt ie “dude, it’s massive here. The beaches, the weather, the waves…It’s living like Kings among men! Geen moment navdenken, just do it! Go with the flow! Ik op de bonnefooi naar “el terminal de autobus”, waar ik er achter kwam dat je dat niet moet doen in Argentinië… en 4 uur moest wachten… Gelukkig dan wat tijd om te skypen met hermanito (boertje)lief Jordy en schoonzusje Jen. Ondertussen ook de meeste luxe stoelen uitgekozen en gaan. In de bus was het idee om weer even goed Spaans bij te gaan leren, kom ik naast een Spaans lerares te zitten haha. Toeval??!! Geweldig, alle verschillende tijden met haar besproken, flink gekletst en binnen no time waren we al over! Vrijdagnacht met Munnee naar een fantastische beach club gegaan Samsara. Heerlijk dansen tot zonsopgang waarbij de dj als eerste in het daglicht komt te staan. Genieten in het kwadraat met een heerlijk biertje en Argentijnse muziek en/of lekkere house. Ook hier een grote groep Argentijnen ontmoet die het op hun beurt weer zo gaaf vonden dat wij hier waren (op deze plek komen niet veel reizigers) dat ze ons overal mee naar toe namen. De mooiste stranden, werden we bij hen thuis uitgenodigd, gingen we naar nog mooiere clubs (Sobremonte/Casetta) met allemaal “pistas al furea” aka “openair dansvloeren” waar je heerlijk tussen de palmbomen staat de dansen, omhoog kijkend naar de sterren. Mago, een van de Argentijnse vrienden had dan óók nog een enorm grote rode Ford waarmee we overal naar toe reden. Letterlijk overal, ook naar/over/in het strand waar we er uiteindelijk mee vast kwamen te zitten haha. In zijn auto had hij een enorme Pioneer installatie ingebouwd waar de meeste geweldige muziek uit kwam. Niet te doen zeg, wat een bas! Wat ben ik blij dat ik naar dit Ibiza van Argentinë ben gegaan, love it! Op zaterdag en zondag zijn bij ons nog twee Australiërs aangehaakt (the ozzie’s) en twee nieuw zeelanders (the kiwi’s). We hadden nu dus een groep met 1 Engelsman, 1 tukker, 2 ozzie’s en 2 kiwi’s = Un mixto muy malo! Allemaal met dollars/ponden en euro’s – living like kings among Men. Met dit groepje en met onze nieuwe Argentijnse vrienden deze week tot een fantastische week gemaakt. Wat heb ik gelachen om die Australiërs met die fantastische accenten from down under, met hun enorme droge humor. Het wordt al helemaal mooi als Munnnee met zijn Engelse accent en wat biertjes verder Spaans probeert te praten… pff ik kwam niet meer bij! Na 1 week hier te zijn geweest was het weer tijd om mijn reis voort te zetten en te proberen mijn pakketje op te halen.
Eenmaal terug in BA viel ik met mijn neus in de boter, want er ligt al 2 uur 20 kilo vlees te garen op “el Asado” aka BBQ!! De tweeling broers (Ivan & Sebastian) die eigenaren zijn van het hostel en inmiddels dikke vrienden van me zijn wisten dat ik “thuis” kwam, haha, Nice!! Die vrijdag niet meer veel gedaan (behalve uitbuiken) want voor de dag erna moest er veel geregeld worden.
- tomorrowland tickets bemachtigen
- pakketje ophalen bij de douane
- ipod regelen (ook kapot)
- geld regelen (lees verdubbelen)
(jaja, het is niet alleen maar reizen hoor ;))
15-2 zat
Vandaag wakker geschrokken, hoe laat het is het? (lees: ik heb geen tel en geen horloge op dit moment).. Few, 12 uur, nog 1 uur te gaan voordat tomorrowland is de voorverkoop gaat. Even communiceren met de boys thuis hoe we dit gaan aanpakken, koffie’tje halen en paar lekkere broodjes kip en we zijn er klaar voor. Oeh wat is dit spannend… en dan het moment van de waarheid, allemaal inloggen op het afgesproken tijdstip, honderdduizenden mensen over de hele wereld drukken op de knop om tickets te bemachtigen …..en wie gaan ze krijgen.. BAM, wij dus! 12 tickets haha, damn wat was is ik blij, gelukt!
Dan kan ik nu het pakketje regelen … eh nee, dat kan helaas niet. Op zaterdag zijn ze gesloten !@#$%^^%$... GLOEINDEEE….even tot 10 tellen, het is Argentinië…. Okey, dan de week erop maar, want wij pakken de bus naar Mendoza (tegen de grens van Chili) voor 4 dagen, samen met de ozzies.
16-2 Zo/ma
Deze zondagnacht in de meest luxe bus weer gezeten, eigen tv schermen, stoelen horizontaal, champagne en rode wijn worden rondgebracht haha… heerlijk reizen zo. Eenmaal aangekomen in de ochtend zagen we prachtige bergen, besneeuwde toppen, the Andes! Wat een ander landschap, wat onwijs mooi. Aangekomen in het hostel, ingechecked en zelf een winetour georganiseerd. In een taxi gestapt en met google maps zou het goed moeten komen… ja uhuh… de beste man wist totaal niet de weg en we reden al op de weg richting CHILI toen we deze beste man even topografie les moesten geven.. uiteindelijk 3 uur in de taxi gezeten en de beste man 5 euro gegeven en hem vriendelijk bedankt voor het missen van 3 uur kwalitatief wijnproeven ;)
Uiteindelijk kwamen we aan op de plaats van bestemming, winery Campeche. Eenmaal hier waren we net te laat voor een grote tour die al gestart was en we konden pas over 2 uur de volgende tour doen. Uiteraard werd ik weer naar voren geschoven om het toch voor elkaar te krijgen (de jongens hebben het hier ook door ;-)) en binnen 10 minuten kregen we een eigen tafel met 4 wijnsoorten en een beetje uitleg. Uiteindelijk zaten we daar triomfantelijk wijn te “proeven”, toen de grote groep mensen van de tour aankwam. Ook zij kregen 4 wijnsoorten, met ongeveer 30 man, zeg eens 20 flessen wijn… die allemaal half leeg waren nadat ze vertrokken. The Ozzies bedenken zich geen moment en wisselen onze flessen om met die wat zij hadden achtergelaten… dit trucje vonden we maar al TE gezellig en hebben deze nog een keer of 3 herhaald… met als resultaat dat we ALLE wijnen, t/m de duurste hebben “geproefd”… rollend en lachend naar huis haha.
18-2 di
Na een maar al te goede nachtrust op al die heerlijke rode wijntjes hadden we vandaag een Horse driving Sunset gepland. Eenmaal daar een fantastische trip gemaakt op de paarden, met zonsondergang en op het einde een heerlijke bbq (damn I love this country). Wat mooi was, toen de paarden werden toegewezen aan ons werd ons gevraagd wie er al ervaring had met paardrijden. Ik twijfelde nog om het te zeggen (soort spider sense) maar stak mn hand op (tja straks krijg je een pony toegewezen, dat wil je ook niet :P). Toen ik in een groep van 20 de enige was had ik toch even mn twijfels haha…Ik zei dat ik vorige week nog paard had gereden, maar dat het niet veel voorstelde… (om toch mezelf een beetje in te dekken). Hier werd echter niet meer naar geluisterd en de vrouw wees naar een paard waar je bang van werd.. slik… Naja laten we maar eens proberen dan. Ik erop klauteren (letterlijk echt een groot paard) en binnen no time wil mijn paard alleen maar voorop galopperen en haalt ook de gids in. Uiteindelijk kon ik haar redelijk temmen, maar wist ook dat ze mij met het grootste gemak er vanaf kon gooien. Uiteindelijk liet ik haar gaan en dit was fantastisch! Als een ware lukcy luke in galop trotseerden we de toendra vlaktes, A-MA-ZING!. Als ik een Go pro had gehad dan had je denk ik een geweldige video gehad, want dit was gaaf en eng tegelijk.. Het zadel stond na 5 dagen nog steeds in mijn handpalm gedrukt, dus dat zegt genoeg denk ik ;). Uiteindelijk hoorde ik van de gids dat ik op het paard zat van de range eigenaar. Die werd normaal niet gebruikt, maar omdat onze groep zo groot was werd zij voor de “ervaren” mensen gebruikt… eeehhh, juist ja… - laten we maar zeggen – we hebben het weer overleefd :D. Deze dag afgesloten met heerlijke wijntjes en een meer dan fantastische bbq.
19-2
De volgende dag wakker geworden met enorme spierpijn en een 3 uur lange rafting voor de boeg, Helaas hebben we hier weinig foto’s van maar de ervaring was fantastisch. Veel waterversnellingen of dropdowns waarbij we allemaal snel “al dentro”(naar binnen moesten duiken in de boot), en wanneer we dit overleefd hadden de peddels omhoog “Celbrationnnn” Colombiaanse herinneringen kwamen snel naar boven, al was dit wel wat beter georganiseerd (jordy, velmdman, martijn…;).!!! Daarnaast een onwijs mooi toendra klimaat wat je perfect kan bekijken als je door de gebergten heen slingerd. Zoals de Ozzies zeggen “UNREAL” – thats the exact word for it.
20-2 do
De volgende dag hebben we een Wine tour zelf gedaan met ons 6en. Bekenden opgezocht van Bryan, en zodoende waren wij de eerste gasten van een nieuwe “bodega” aka “winery”. Daardoor kregen we uiteraard weer veel privileges waardoor ook deze dag weer fantastisch was. Wat een heerlijke wijnen en hoe gaaf om ze te herkennen. Je gaat het nu niet meer relax vinden met mij een wijntje drinken, want ik blijf er over praten haha. Met flink wat rode wijn in ons bloed ’s avonds de bus terug gepakt voor een nachtbus naar Buenos Aires. Dit was een ultiem grappige busrit, omdat we ook nog 3 flessen mee hadden in de bus (see the picture, helaas wazig maar zegt genoeg…. uiteraard weer heerlijk geslapen.
21-2 vrij-zo
Eenmaal aangekomen in BA, hebben we een heerlijk hotel geboekt voor 4 dagen. Overdag hebben we Monika opgezocht, een spaans klasgenoot van mij en Mike in Mexico die nu in BA woont. De volgende twee avonden/nachten zijn we naar Ultra Music Festival geweest, waar onder andere Hardwell, Tiesto, Niki Romeo, Paul van Dyk en vele andere Nederlandse top dj’s waren. Met Monika, onze toppers (Munnee, Christelle, Duane en ik ) en de vrienden van Monika wezen stappen en de Argentijnen gek gedanst, een geweldige ervaring om dit samen met al deze duizenden Argentijnen te delen. Zondag heerlijk gegeten bij Don Julio, weer een van de meest lekkere biefstukken gegeten.. Verder heerlijk genoten van het hotel, bij het dakterras met zwembad, bijkomen van het geweldige festival.
23-2 ma
Jaja, vandaag is het dan eindelijk paketjesophaaldag! 6 uur lang in de bus (3 heen en 3 terug), geen Engels sprekende mensen, dit wordt leuk. Van kastje naar de muur nemen ze hier echter wel heel letterlijk. Hokje 1 naar hokje 3 voor een paraaf, naar hokje 2 voor een stempel en zo ging dat nog 30 keer (serieus niet overdreven). Ik moest zelfs van hokje 2 naar hokje 3 (zelfde ruimte) waar dezelfde persoon zat, maar dan ging zij naar het andere bureau om daar vervolgens een stempel te zetten (echt niet te doen). In the end moest ik nog wel 600 pesos bij betalen (60 euro) voor het bewaren van het pakketje door Fedex.. naja blij dat alles in elk geval weer is!
24-2 di
Vandaag heerlijk uitgelslapen in het hotel, uitgechecked en een laatste bbq met de broers van het hostel gepland. Bijna een emotioneel afscheid, aangezien we nu elkaar bijna een maand al kennen en veel hebben ondernomen met elkaar. Ook heb ik mooie business ideeën met ze besproken over hoe ze meer geld kunnen verdienen met hun hostel. Daarover waren ze zo enthousiast dat ze graag met mij nieuwe hostels willen opzetten. Dus mensen, ik heb wat investeerders nodig (5-10k) en dan hebben wij straks een hostel in Argentinië die we af en toe verplicht moeten bezoeken natuurlijk ;) Door de gezellige bbq uiteindelijk laat de taxi gepakt en nog nét de bus kunnen halen (we moesten er een uur van te voren zijn ivm een internationale bus (Argentinië naar Brazilië) ivm controles etc… wij waren er 5 min NA vertrektijd ahha… whoeps… maar even de “ik habe es nicht gewust” – Gringostyle – face opgezet (van Arjan geleerd) en netjes in de bus beland. Munnee (Engeland), Duane & Eddy (kiwi’s) and me, Carnavaaaaaal.
25-2 wo
Woensdag de hele dag in de bus gezeten, geslapen, gelezen, Spaans geleerd en vooral een verkrampte nek gekregen – een nekkussen is een must met dit soort reizen!
26-2 do
Aankomst Floripa 4 uur, nergens geld te verkrijgen vanwege carnaval, best lastig zonder geld kan ik je vertellen. Geld geleend van het hostel en de taxi nog net kunnen betalen. We kwamen wel in het meest fantastische hostel ever terecht, Barra Beach club. Tegen de bergen aan gebouwd, geheel in stijl midden in de tropen en een strand voor de deur, niet te doen wat mooi. Heerlijk gerelaxt, gesurft, stilte voor de storm…
28- zat-zo-ma-di-wo
En die storm kwam. Poolparty P12 met dimitri & mike vegas, wat echt meer dan fan-tas-tisch was (dit keer hebben de foto’s). Carnaval streetparty madness meegemaakt. De dag erna naar Green Valley met Armin van Buuren geweest. De rit er heen was alleen al was geweldig. Doordat het carnaval was hebben we er 4 over gedaan, en ik met 2 kerels en 6 meiden uit Canada in de bus… het leek wel als of ik in de film “white chicks” was terecht gekomen, wat heb ik gelachen in deze echte dames rit. Als klap op de vuurpijl heb ik iets fantastisch meegemaakt bij Stevi Oaki. Hij gooide 2 luchtbedden van 2 bij 2 op het publiek waar 2 dames op gingen. In mijn ooghoek zag ik dat een er snel af ging vallen… Ik bedacht me geen moment, sprong op het podium, sta naast Stevi Oaki en hij maakt een gebaar… go for it! Ik neem een aanloop, spring over het publiek 1,5 meter en land op het luchtbed en blijf er minimaal een halve minuut op “surfen”… wauwww! Na de Carnaval waren we echt gesloopt, zijn we nog echt gaan surfen en hebben we heerlijk vd stranden genoten, sterren gekeken en zaterdag onze laatste stapavond ingeluid – the wolfpack is back!
Zo
Zondag vd laatste stranddag, laatste ACAI (dit is toch echt te lekker) en nu echt een afscheidsknuffel met m’n reismaten. 5 weken met Munnee en 4 weken met de Kiwi’s gereisd en deels met de ozzie’s. Fantastisch, friends for live! Waarschijnlijk ga ik ze nog snel tegenkomen, wie weet wanneer. Om 18.20 de bus gepakt om vervolgens 20 uur de bus naar Sao Paulo te kunnen nemen. Echter was er zo’n enorme vertraging dat de rit van 40 min nu een vertraging had van 2 uur! Slik daar gaat mn bus… en als ik geen andere krijg, dan is mn vliegticket a 240 euro ook weg! Een beetje stress in de bus, maar me er al snel bij neergelegd. Mindset – ik krijg een andere bus, met een goede plek, zonder bij te betalen over 30 min (zodat ik nog even wat kan eten). Ik ga naar het loket en ja hoor, de lieve dame regelt het even voor me en binnen 10 minuten zat meneer aan een heerlijke hamburger + een lekker koude pils. Op naar Sao Paulo, op naar Boliva, op naar La Paz!
Ma
Maandag ochtend, 2 uur later als gepland kom ik op Sao Paulo, “la Tete busterminal”. Ik moet dus nog naar het International Airport, GRU. Ook een transfer daar snel geregeld en om 11 uur ‘s ochtends sta ik op het airport. Alleen nog even m’n ticket printen en dan kunnen we gaan. Alles gaat nog steeds lekker lekker lekker… ik vind een veel te dure internetshop en log snel in op m’n mail voor de ticket… is het eerst wat in mn gezicht springt “annulering gereserveerde ticket”… Ga je niet menen! Ik snel lezen en blijkt dat ik een reservering had maar nog geen “conformation” en dat gate1 (mijn bookingswebsite) het niet voor elkaar kreeg de ticket bevestigd te krijgen! Ik krijg netjes mijn 235 euro terug gestort… daar hebben we wat aan, sta je dan met je bepakking op het vliegveld in Sao Paulo. Nog even snel gekeken wat vliegtickets kosten en die waren meer dan 500 euro nu, en pas over 2 dagen… Oefff dat kan niet de bedoeling zijn! Here we go again, maar doen alsof ik van niets weet, “gringo style” en gewoon inchecken. Of dat gaat werken lees je snel in het volgende deel…;)
Comming up, Dead Road mountainbiking (6 uur lang afdalen langs de gevaarlijkste weg vd wereld), quad rides, hiking to 6000 meters in de sneeuw, de zoutvlaktes, Machu picchu… many more
ps, dit zijn foto's die ik verzameld heb, niet van mijn eigen camera. Nu ik de mijne weer terug heb heb ik minder dan 3 weken al 3000 foto's geschoten... no worries, you will be amazed what I captured, awesome Boliva is coming soon!
Miguelito (mexico)
Micheal (duitsland)
Miguel (Colombia en rest van LA)
Locker (op z’n duits krullen…)
Bon Jovi (nieuwe naam na de tour op de zoutvlaktes)
Ken dol (trip in argentinië)
en nog veel meer bijnamen ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
